PL EN
ARTYKUŁ ORYGINALNY
OSOBOWOŚĆ NAUCZYCIELA WYCHOWAWCY W ŚWIETLE POGLĄDÓW I DZIAŁALNOŚCI HENRYKA ROWIDA
 
Więcej
Ukryj
1
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
 
 
Data publikacji: 24-07-2019
 
 
Autor do korespondencji
Ewa Brodacka-Adamowicz   

Ewa Brodacka-Adamowicz, Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach, ul. Żytnia 39, 08-110 Siedlce, e-mail: ewa.brodacka-adamowicz@wp.pl, tel. (25) 643-18-30
 
 
Rozprawy Społeczne/Social Dissertations 2014;8(1):12-21
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Celem artykuł jest przybliżenie postaci Henryka Rowida i zaprezentowanie jego poglądów na osobowość wychowawcy. Obszerne fragmenty dotyczą zatem jego życiorysu i drogi zdobywania kwalifikacji nauczycielskich. Zaznaczone zostały również osiągnięcia tego wybitnego pedagoga dwudziestolecia międzywojennego na polu reformowania procesu kształcenia nauczycieli szkół powszechnych w Polsce. Na tym tle przedstawiono wkład Rowida w rozwój polskiej pedeutologii oraz podejmowane przez niego działania praktyczne mające na celu umożliwienie nauczycielom podnoszenia kwalifikacji zawodowych i rozwoju ich osobowości. Ponieważ wpływ Rowida zaznaczył się wyraźnie także w badaniach nad problematyką osobowości nauczyciela pedagogów i psychologów młodszej generacji, w artykule odwołano się również do literatury współczesnej, przywołując rozważania Z. Mysłakowskiego, M. Kreuza, S. Baleya.
 
REFERENCJE (38)
1.
Bieńkowski W., (1992-1993), Saloni Aleksander (1899-1937), PBS, t. XXXIV, Wrocław, s. 386.
 
2.
Chmaj L., (1964), Prądy i kierunki w pedagogice XX wieku, Warszawa.
 
3.
Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego 1920, nr 23, poz.154.
 
4.
Dz. Urz. MWRiOP 1928, nr 8, poz. 135.
 
5.
Hulewicz J., (1934), Udział Galicji w walce o szkołę polską 1899-1914, Warszawa.
 
6.
Juśko E., (2006), Wpływ szkolnictwa ludowego autonomicznej Galicji na kształt polskiej szkoły powszechnej w latach 1918-1922, Lublin, s. 79, (tabela nr 2).
 
7.
Kosyrz Z, (1992), Osobowość wychowawcy, Warszawa 1992.
 
8.
Kozłowski J., (1968), Organizacja i doskonalenie pracy nauczyciela, Warszawa.
 
9.
Krakowski J., Morawska-Nowak B., (2011), Państwowe Pedagogium i Szkoła Ćwiczeń w Krakowie. Z tradycji kształcenia nauczycieli, Kraków.
 
10.
Krawcewicz S., (1970), Zawód nauczyciela, Warszawa.
 
11.
Krochalska-Gawrosińska E., (2005), Henryk Rowid kreator idei pedagogicznych w Polsce okresu międzywojennego, Piotrków Trybunalski.
 
12.
Kulpa J., (1963), Kształcenie nauczycieli szkół powszechnych w Polsce w latach 1918-1939, Wrocław.
 
13.
Legowicz J., (1975), O nauczycielu. Filozofia nauczania i wychowania, Warszawa 1975.
 
14.
Majorek Cz., (10 (1970)), Urzędowa koncepcja ideału nauczyciela szkoły ludowej w Galicji doby autonomicznej, „Rocznik Komisji Nauk Pedagogicznych”, , s. 207-221.
 
15.
Malinowski T., (1968), Nauczyciel i społeczeństwo, Warszawa.
 
16.
Meissner A., (2012}, Młodzieńcze lata Henryka Rowida, w: W kręgu dawnych i współczesnych teorii wychowania. Uczeń – szkoła – nauczyciel, seria Biblioteka Współczesnej Myśli Pedagogicznej, t. I, (red.) Katarzyna Dormus i Ryszard Ślęczka, Kraków.
 
17.
Meissner A., (1995}, Galicyjskie koncepcje reformy szkolnictwa w okresie I wojny światowej, „Kwartalnik Pedagogiczny”, nr 4, s. 161-171.
 
18.
Meissner A., (2006-2007), Stroka Henryk (1839-1896), Polski Słownik Biograficzny, t. XLIV, Warszawa-Kraków, s. 354-356.
 
19.
Michalski S., (1986), Pierwszy okres działalności, w: Związek Nauczycielstwa Polskiego. Zarys dziejów 1905-1985, oprac. Franciszek Filipowicz, Bolesław Grześ, Stanisław Michalski, Marian Walczak, Warszawa, s. 209.
 
20.
Miller R., (1963), Nauczanie łączne w: Eksperymenty pedagogiczne w Polsce w latach 1900-1939, Wrocław.
 
21.
Nawroczyński B., (1936), Współczesne prądy pedagogiczne, Warszawa.
 
22.
Nowacki T., (1966), Wychowanie przez pracę, Warszawa.
 
23.
Okoń W., (1959), Problemy osobowości nauczyciela, w: Osobowość nauczyciela. Rozprawy J. Wł. Dawida, Z. Mysłakowskiego, St. Szumana, M. Kreutza, St. Beleya, oprac. i wstęp W. Okoń, Warszawa.
 
24.
Państwowe Pedagogium w Krakowie 1919-1936. Organizacja i program nauki, (1936), Kraków .
 
25.
Podgórska E., (1973), Krajowy Związek Nauczycielstwa Ludowego w Galicji 1905-1918, Warszawa, s. 86.
 
26.
Rowid H.,(1917), Reforma kształcenia nauczycieli, „Przegląd Pedagogiczny”, nr 1-3.
 
27.
Rowid H., (1921), Stosunek szkoły powszechnej do średniej, „Ruch Pedagogiczny”, nr 6-8.
 
28.
Rowid H., (1(1921)), Współczesne prądy w dziedzinie kształcenia nauczycieli szkół powszechnych, „Rocznik Pedagogiczny”, seria 2, s. 63-65.
 
29.
Rowid H.,(1922), O kształceniu nauczycieli szkół powszechnych. Uwagi o ministerialnym programie nauki w państwowych seminariach nauczycielskich, „Ruch Pedagogiczny”, nr 3/4.
 
30.
Rowid H., (1923), Realizacja nowych metod nauczania, „Ruch Pedagogiczny”, nr 4-6.
 
31.
Rowid H., (1926), Reforma przygotowania zawodowego nauczycieli w Czechach i w Polsce, „Ruch Pedagogiczny”, nr 2.
 
32.
Rowid H.,(1938), Psychologia pedagogiczna – podręcznik dla młodzieży przygotowującej się do zawodu nauczycielskiego, wyd. III przerobione i uzupełnione, Kraków, cz. II.
 
33.
Rowid H., (1912), O przygotowaniu do zawodu nauczycielskiego, „Nowe Tory”, t. II, z. 6 i 7.
 
34.
Rowid H,(1918), Odrodzenie szkoły polskiej, „Rocznik Pedagogiczny”, nr 8-10.
 
35.
Sośnicki K., (1967), Rozwój pedagogiki zachodniej na przełomie XIX i XX w., Warszawa.
 
36.
Szumski A., (1977), W walce o postępową szkołę. Rzecz o Henryku Rowidzie, Warszawa, s. 45-49.
 
37.
K. Trzebiatowski, (1970), Szkolnictwo powszechne w Polsce w latach 1918-1932, Wrocław.
 
38.
Wołoszyn S., (1964), Dzieje wychowania i myśli pedagogicznej w zarysie, Warszawa.
 
eISSN:2657-9332
Journals System - logo
Scroll to top