PL EN
KSZTAŁCENIE NAUCZYCIELI-WYCHOWAWCÓW ZORIENTOWANE NA WARTOŚCI
 
 
Więcej
Ukryj
1
Wschodnioeuropejski Uniwersytet Narodowy im. Łesi Ukrainki w Łucku
 
 
Data publikacji: 24-07-2019
 
 
Autor do korespondencji
Raisa Prima   

Raisa Prima, Wschodnioeuropejski Uniwersytet Narodowy im. Łesi Ukrainki, Prosp. Voli 13, 43025 Łuck, Ukraina, e-mail: primar@ukr.net, tel. +380667008344
 
 
Rozprawy Społeczne/Social Dissertations 2014;8(4):13-15
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Zamierzeniem autora artykułu jest zwrócenie uwagi na kilka aspektów naukowych i organizacyjnych orientacji aksjologicznej w kształceniu przyszłych nauczycieli-wychowawców; paradygmatu, który stanowi obecnie wiodącą strategię edukacyjną. Tekst skupia się na analizie podstaw teoretycznych i metodologicznych danej strategii poprzez określenie jej dominujących koncepcji semantycznych, tj. „wartość”, „aksjosfera osobowości” oraz „zasada aksjologicznego podejścia do kształcenia przyszłych nauczycieli-wychowawców”. Podstawą stosowania priorytetów aksjologicznych, które aktywnie promują kształcenie zawodowe i edukacyjne współczesnego pedagoga, jest system następujących reguł: zasada internalizacji orientacji wartości, która odzwierciedla ideę nauczania teorii wartości; zasada humanistycznej orientacji kształcenia zawodowego, która określa pożądany stosunek do zawodu i realizuje podejście aksjologiczne w szkoleniu przyszłego nauczyciela-wychowawcy oraz zasada interdyscyplinarności, odzwierciedlająca ogólne zasady szkolenia pedagogicznego.
 
REFERENCJE (10)
1.
Astashova N. (2001), Aksyolohycheskoe obrazovanye sovremennoho uchytelya: metodolohyya, kontseptsyya, modely y tekhnolohyya razvytyya w: Astashova N. (red.), Obshchaya pedahohyka, ystoryya pedahohyky y obrazovanyya, Bryansk.
 
2.
Bondarevskaya E. (1999), Pedahohyka v humanystycheskykh teoryyakh y systemakh vospytanyya, w: Bondarevskaya E, Kul’nevych S. (red.), Uchytel, Rostov n/Donu.
 
3.
Ivchenko A. (2006), Tlumachnyy slovnyk ukrayins’koyi movy, Folio, Kharkiv.
 
4.
Kryzhko V. (2005), Antolohiya aksiolohichnoyi paradyhmy upravlinnya osvitoyu, Osvita Ukrayiny, Kijew.
 
5.
Ravkyn Z. (1996). Natsyonalnie tsennosty obrazovanyya kak oryentiry razvytyya otechestvennoy pedahohycheskoy aksyolohyy (ydey y polozhenyya k razrabotke kontseptsyy yssledovanyya), W: Z.Y. Ravkyn, V.H. Pryanykova (red), Natsyonalnie tsennosty obrazovanyya: ystoryya y sovremennost: YTOP RAO, Moskwa, pp. 6 –7.
 
6.
Rubynshteyn S. (1976), Chelovek y myr. Problemi obshchey psykholohy, Pedahohyka, Moskwa, pp. 253 –381.
 
7.
Slastenyn V. (2003), Vvedenye v pedahohycheskuyu aksyolohyyu, w: Slastenyn V, Chyzhakova H. (red.), Ucheb. posobye dlya vuzov, Akademyya, Moskwa.
 
8.
Turovskoy Ya. (1996), Problema natsyonalnih tsennostey v obrazovanyy na urovne mezhlychnostnih otnoshenyy, w: Z. Ravkyna (red.), Natsyonalnie tsennosty obrazovanyya: istoriya y sovremennost’, YTOP RAO, Kijew.
 
9.
Vigotskyy L. (1991), Pedahohycheskaya psykholohyya, Pedahohyka, Moskwa.
 
10.
Zahvyazynskyy V. (2005), Praktycheskaya metodolohyya pedahohycheskoho poyska, LehyonHrupp, Tyumen.
 
eISSN:2657-9332
Journals System - logo
Scroll to top