PL EN
ARTYKUŁ ORYGINALNY
Wiedza dziadków na temat rozwoju mowy małych dzieci – komunikat z badań
 
Więcej
Ukryj
1
Katedra Pedagogiki Specjalnej i Logopedii, Uniwersytet Kazimierza Wielkiego
 
 
Data nadesłania: 25-10-2021
 
 
Data ostatniej rewizji: 26-11-2021
 
 
Data akceptacji: 02-12-2021
 
 
Data publikacji: 20-06-2022
 
 
Autor do korespondencji
Magdalena Harmacińska-Kowalewska   

Katedra Pedagogiki Specjalnej i Logopedii, Uniwersytet Kazimierza Wielkiego, Lipowa 21i, 14-200, Iława
 
 
Rozprawy Społeczne/Social Dissertations 2022;16(1):66-78
 
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Streszczenie: W prezentowanym artykule zostanie przedstawione zagadnienie dotyczące wiedzy dziadków na temat rozwoju mowy dzieci. Problematyka ta wydaje się być istotna, ponieważ dziadkowie odgrywają ważną rolę w wychowaniu i kształtowaniu wnucząt. Autorka wykorzystała w badaniu metodę sondażu diagnostycznego. Narzędziem badawczym zaś był Kwestionariusz dla dziadków, który wypełniło stu badanych. Materiał i metody: Metoda sondażu Wyniki: ...Analizując powyższe odpowiedzi badanych dziadków można zauważyć, iż dysponują oni w większości prawidłową ogólną wiedzą dotyczącą okresów rozwoju mowy dziecka (aspekt ilościowy). Na pewno należy zwrócić uwagę na fakt, że dziadkowie napotkali trudność w ocenie prawidłowości wybrzmiewania poszczególnych fonemów w danej grupie wiekowej dzieci. Wnioski: Opisywany stan wiedzy badanych może się przyczynić do sytuacji, w której dziadkowie mogą stawiać nieadekwatne wymagania wobec wnucząt, co do ich poprawnej wymowy głosek czy słów, z kolei to może prowadzić na przykład do konfliktowych sytuacji. Należy z pewnością wykorzystać taki stan rzeczy do pracy logopedycznej.
 
REFERENCJE (14)
1.
Appelt, K. (2007), Współcześni dziadkowie i ich znaczenie dla rozwoju wnuków. W: A. Brzezińska, K. Ober-Łopatka, Radosław Stec, Katarzyna Ziółkowska (red.), Szanse rozwoju w okresie późnej dorosłości (s. 79 – 95). Poznań: Wydawnictwo Fundacji Humaniora.
 
2.
Bavier, R. (2011), Children residing with no parent present. Children and Youth Services Review, 33(10), pp.1891-1901.
 
3.
Dunifon R. (2013), The influence of grandparents on the lives of children and adolescents, Child Development Perspectives, 7(1):55–60.
 
4.
Dyer L. (2006), Mowa dziecka, Warszawa: Wydawnictwo K. E. Liber.
 
5.
Hayslip, B., Fruhauf, C.A. and Dolbin-MacNab, M.L. (2017), Grandparents Raising Grandchildren: What Have We Learned Over the Past Decade?, The Gerontologist.
 
6.
Kaczmarek L. (1996), Nasze dziecko uczy się mowy. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie.
 
7.
Linver MR, Brooks-Gunn J, Kohen DE (2002), Family processes as pathways from income to young children's development, Developmental Psychology, 38(5):719. [PubMed: 12220050].
 
8.
Małecka B.Z. (1997), Dziadkowie w rodzinie, Edukacja i Dialog, nr 10.
 
9.
Pieńkos M (2015), Dziadkowie w wychowaniu wnuków na podstawie opinii ludzi młodych i starszych, Forum Pedagogiczne, nr 15/2.
 
10.
Pettit GS, Laird RD, Dodge KA, Bates JE, Criss MM (2001), Antecedents and behavior problem outcomes of parental monitoring and psychological control in early adolescence, Child Development, 72(2):583–598. [PubMed: 11333086].
 
11.
Przygoda A. (2011), Dziadkowie – najlepsi opiekunowie i wychowawcy, Pedagogika rodziny, 1/3/4, s. 111-120.
 
12.
Szymański M.J. (2000), Studia i szkice z socjologii edukacji. Warszawa: Wydawnictwo APS.
 
13.
Zawadzka A. (1999), Oddziaływanie dziadków a wypoczynek wnuków. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
 
14.
Węsierska, K., red. (2012), Profilaktyka logopedyczna w praktyce edukacyjnej. Tom 1, Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
 
eISSN:2657-9332
Journals System - logo
Scroll to top