PL EN
ARTYKUŁ PRZEGLĄDOWY
ROŚLINY LECZNICZE W NAJWCZEŚNIEJSZYCH DOKUMENTACH WIEDZY MEDYCZNEJ
 
 
Więcej
Ukryj
1
Instytut Zootechniki Państwowy Instytut Badawczy w Balicach, Zakład Systemów i Środowiska Produkcji
 
 
Data publikacji: 22-07-2019
 
 
Autor do korespondencji
Kamila Musiał   

Kamila Musiał, Instytut Zootechniki Państwowy Instytut Badawczy w Balicach, Zakład Systemów i Środowiska Produkcji, ul. Krakowska 1, 32-083 Balice k. Krakowa, e-mail: kamila.musial@izoo.krakow.pl, tel.: +48 784 05 99 55
 
 
Rozprawy Społeczne/Social Dissertations 2017;11(4):56-63
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Lecznicze wykorzystanie różnych gatunków roślin towarzyszyło już starożytnym cywilizacjom. Sprzyjała temu umiejętność przekazywania wiedzy za pośrednictwem pisma, która posłużyła transferowi informacji w przestrzeni i czasie. Dzięki temu do dzisiaj ocalały dzieła pochodzące ze starożytności i średniowiecza, w których utrwalona została wiedza ówczesnych cywilizacji na temat gatunków roślin leczniczych, jak i sposobów ich wykorzystania. Do najbardziej znaczących dokumentów z tamtych czasów należą m.in. „Zielnik” legendarnego cesarza Sheng Nong, „Papirus Ebersa” czy też „Phisica”, autorstwa najbardziej znanej kobiety związanej z nauką w okresie średniowiecza – Św. Hildegardy z Bingen. Gatunki roślin, które pojawiły się w tych dziełach przypisano do trzech umownych grup, przez co dokonano ich podziału na: rośliny halucynogenne, zioła stosowane w kuchni jako przyprawy oraz tzw. „cudowne rośliny zdrowia, młodości i wesołości”.
 
REFERENCJE (31)
1.
Adamowski, K. (2014). Farmacja i medycyna w starożytnym Egipcie. Aptekarz Polski, 96 (74), Pobrane z: http://www.aptekarzpolski.pl/2....
 
2.
Brzeziński, T. (1988). Wprowadzenie do historii medycyny. W: T. Brzeziński (red.), Historia medycyny (s. 11-22). Warszawa: Wyd. PZWL.
 
3.
Bujałowska, B. (1988). Spontaniczny rozwój medycyny od empirii do medycyny kapłańskiej. Medycyna jako przedmiot kultu. W: T. Brzeziński (red.), Historia medycyny (s. 23-51). Warszawa,.
 
4.
Charymska, E. (2015). Kim jest człowiek? Hierarchia wartości. Rozprawy Społeczne, 3 (9), 5-11.
 
5.
Ciechomska, M. (2014). Maści czarownic, śmiertelne trucizny i serum prawdy: historia i wykorzystanie psychoaktywnych roślin z rodziny Solanaceae. Zeszyty Naukowe Towarzystwa Doktorantów UJ, Nauki Ścisłe, 9(2), 19-34.
 
6.
Drozd, J. (2012). Wczoraj i dziś ziołolecznictwa. Przegląd Medyczny Uniwersytetu Rzeszowskiego i Narodowego Instytutu Leków w Warszawie, 2, 245-251.
 
7.
Gładykowska-Rzeczycka, J. J. (2009). Zdrowie – choroby nie tylko w pradziejach. Folia Praehistorica Posnaniensia, 15, 37-74.
 
8.
Głombiowski, K., Szwejkowska, H. (1979). Książka rękopiśmienna i biblioteka w starożytności i średniowieczu. Warszawa: PWN.
 
9.
Yun, H. M., Ban, J. O., Park, K. R., Lee, Ch. K., Jeong, H. S., Han, S. B., Hong, J. T. (2013). Potential therapeutic effects of functionally active compounds isolated from garlic. Pharmacology & Therapeutics, 1, 15-24.
 
10.
Kania, M., Baraniak, J., Grys, A. (2014). Ziołolecznictwo i zalecenia żywieniowe według Św. Hildegardy z Bingen. Cz. II. Postępy Fitoterapii, 2, 104-109.
 
11.
Klimczak, A., Klimczak, K. (2011). Magia w medycynie. Kultura i historia, 20, pobrane z: http://www.kulturaihistoria.um....
 
12.
Kawałko, M. (1986). Historie ziołowe. Lublin: Kraj. Agen. Wyd.
 
13.
Koskowski, B. (1932). Udział farmacji galenowej w rozwoju nauk przyrodniczych. Wiadomości Farmaceutyczne, 27, 353-357.
 
14.
Lewkowicz-Mosiej, T. (2012). Leksykon roślin leczniczych. Warszawa: Świat Książki.
 
15.
Marciniak, K. (2009). Etymologia i charakterystyka narkotyków. W: K. Raczkowski (red.), Narkotyki. Organizacja przestępczości i systemy przeciwdziałania (s. 135-193). Warszawa: Wyd. Akad. Prof.
 
16.
Mirek, Z., Piękoś-Mirkowa, H., Zając, A., Zając, M. (2002). Flowering plants and pteridophytes of Poland, a checklist. (Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski). Kraków: Wyd. IB PAN.
 
17.
Motyka, M., Marcinkowski, J. (2010). Dlaczego zażywali środki psychoaktywne? Cz. I. Rola i znaczenie środków psychoaktywnych w kulturze: od Pradziejów do początku XX wieku. Probl. Hig. Epidemiol, 95(2), 223-233.
 
18.
Musiał, K. (2015). Przyroda w kulturze Polski – łąka i flora łąkowa. Wieś i Doradztwo, 4(85), 22-28.
 
19.
Musiał, K. (2016). Łąka i jej flora w gospodarstwach rolnych jako motyw literacki. Problemy Drobnych Gospodarstw Rolnych, 3, 85-97.
 
20.
Niewiadomska, I., Stanisławczyk, P. (2004). Narkotyki. Lublin: Wyd. KUL.
 
21.
Pavord, A. (2005). The naming of names – the search for order in the world of plants. Bloomsbury Publishing Pls.
 
22.
Podbielkowski, Z. (1989). Słownik roślin użytkowych. Państ. Wyd. Rol. i Leśn.
 
23.
Posch, H. (2001). Co to jest medycyna Hildegardy, Tom 1. Gdańsk-Oliwa: Wyd. Czuwajmy.
 
24.
Ratsch, Ch. (1992). Rośliny miłości. Afrodyzjaki wczoraj i dziś. Warszawa: Wyd. Gamma.
 
25.
Rhyner, H. (2000). Zdrowo, młodo i radośnie z ajurwedą. Kraków: Ofic. Wyd. Aster.
 
26.
Storl, W. D. (2009). Zioła lecznicze i magiczne. Białystok: Studio astropsychologii.
 
27.
Strzelecka, H., Kowalski, J. (2000). Encyklopedia zielarstwa i ziołolecznictwa. Warszawa: Wyd. PWN.
 
28.
Szumowski, W. (1994). Historia Medycyny. Warszawa: Wyd. Sanmedia.
 
29.
Świderkówna, A., Nowicka, M. (2008). Książka się rozwija. Wyd. 2. Wrocław: Zakł. Nar. im. Ossolińskich.
 
30.
Wolski, T., Baj, T., Matosiuk, D., Kwiatkowski, S., Ziewiec, A. (2007). Szanta zwyczajna (Marrubium vulgare L.) – roślina lecznicza i miododajna. Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio DD, LXII(2), 80-93.
 
31.
Żmigrodzki, Z., Babik, W. Pietruch-Reizes. (2006). Informacja naukowa. Rozwój – Metody – Organizacja. Warszawa: Wyd. SBP.
 
eISSN:2657-9332
Journals System - logo
Scroll to top