Od lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku kultura popularna stawia wyraźne granice pomiędzy grupami wiekowymi w społeczeństwie. Dominacja młodości, rozpowszechniana przez środki masowego przekazu, na dobre zagnieździła się w zachodniej kulturze, częstokroć marginalizując osoby w podeszłym wieku. W rezultacie, w opinii wielu badaczy, porozumienie między młodymi a starymi ulega ograniczeniu i przybiera coraz bardziej negatywnie nacechowane formy. Niniejszy artykuł próbuje stwierdzić, do jakiego stopnia wspomniane wyżej zjawiska odciskają się na świadomości polskich młodych dorosłych, oraz w jaki sposób opisują oni relacje z pokoleniem swych dziadków. Aby spróbować odpowiedzieć na te pytania, grupa słuchaczy Nauczycielskiego Kolegium Języków Obcych w Sandomierzu, w wieku 20 – 23 lata, została poproszona o napisanie wypracowania w języku angielskim, opisującego wyobrażoną sytuację, w której uczestniczyli młodzi i starzy ludzie. Wypracowania zostały przeanalizowane pod kątem obecności stereotypów związanych z wiekiem, przedstawienia ról społecznych oraz sposobów porozumiewania się pomiędzy pokoleniami.