PL EN
ELEMENTY WIZERUNKU MEDIALNEGO W INTERNETOWYCH SERWISACH PLOTKARSKICH W ŚWIETLE BADAŃ ANKIETOWYCH
 
Więcej
Ukryj
1
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
 
2
Absolwentka Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II
 
 
Data publikacji: 24-07-2019
 
 
Autor do korespondencji
Małgorzata Gruchoła   

Małgorzata Gruchoła, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Al. Racławickie 14, 20-950 Lublin, e-mail: mgruch@kul.lublin.pl
 
 
Rozprawy Społeczne/Social Dissertations 2013;7(1):137-156
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Celem publikacji jest ustalenie stanu wiedzy na temat internetowych serwisów plotkarskich. Po wstępnych rozważaniach terminologicznych zostały zaprezentowane wyniki badań ankietowych. Ich celem była analiza ogólnej wiedzy i opinii respondentów na temat ww. serwisów oraz ich roli w kreowaniu wizerunku medialnego. W artykule zastosowano metodę analityczno-syntetyczną oraz sondaż diagnostyczny. Zjawisko kreowania wizerunku medialnego za pomocą internetowych serwisów plotkarskich jest tak samo nowe jak i same portale. Bazuje ono na wiedzy potocznej, a więc subiektywnej i chaotycznej. Służy celom doraźnym. Opiera się na uogólnieniach, często na naukowych pseudoautorytetach, nie prowadzi do wiedzy teoretycznej oraz nie służy ogólnemu poznaniu świata. Wykreowany wizerunek bywa błędny, zawodny, szablonowy i stereotypowy. W Polsce działa kilkanaście serwisów plotkarskich, na których treść większości newsów pokrywa się. Główną domeną wielu celebrytów jest zasada: „nie ważne jak o tobie mówią, ważne żeby w ogóle mówili”. Wyniki przeprowadzonej ankiety nie zaskoczyły jej autorów. Polacy czytają internetowe serwisy plotkarskie. Orientują się w ich tematyce. Potępiają wszelkie przejawy łamania podstawowych zasad moralnych. Pod wpływem przeczytanych plotek respondenci starają się ocenić daną osobę publiczną, realizując jeden z główniejszych celów analizowanych portali. Wyrabiają sobie zdanie na temat danej osoby i potem świadomie lub nie, w kontaktach z przyjaciółmi przenoszą te opinie dalej. Ankietowani uznali również, że kontrowersyjnym zachowaniem jest ukazywanie swojej prywatności. Chociaż po takich oryginalnych doniesieniach najbardziej zapamiętują danego celebrytę. Przeprowadzone badania dowiodły, iż internetowe serwisy plotkarskie w pewnym stopniu kreują wizerunki medialne celebrytów. Internauci oceniając osobę biorą pod uwagę newsy, niekoniecznie pozytywne, zamieszczane na internetowych serwisach portalach.
 
REFERENCJE (24)
1.
Boorstin D. (1971), The Image: A Guide to Pseudo-Events in America. Wydawnictwo Atheneum, New York.
 
2.
Duraj J. (2000), Podstawy ekonomiki przedsiębiorstwa. PWE, Warszawa.
 
3.
Encyklopedia popularna PWN (1995), PWN, Warszawa.
 
4.
Filipiak M., (2000), Socjologia kultury. Zarys zagadnień, UMCS, Lublin.
 
5.
Forgas J. (1981), Social cognition: Perspectives on everyday understanding. Academic Press, London.
 
6.
Gackowski T., Łączyński M. (2009), Metody badania wizerunku w mediach. Wydawnictwo CeDeWu, Warszawa.
 
7.
Giereło K. (2003), Wizerunek (image) polityka - teoria i praktyka, W: B. Ociepka (red.), Public relations w teorii i praktyce. Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław, s. 36-42.
 
8.
Goban-Klas T. (2006), Media i komunikowanie masowe. Teoria i analizy prasy, radia, telewizji i internetu. PWN, Warszawa.
 
9.
Godzic W. (2007), Znani z tego, że są znani. Celebryci w kulturze tabloidów. Wydawnictwo Akademickie i Profesjonalne, Warszawa.
 
10.
Gruchoła M. (2007), Społeczeństwo wiedzy. „Roczniki WSBiA”, t. III, Łuków, s. 143-163.
 
11.
Gruchoła M. (2005), Zarządzanie wiedzą. „Roczniki WSBiA”, t. I, Łuków, s. 11-36.
 
12.
Lepa A. (1997), Świat manipulacji. Tygodnik Katolicki „Niedziela”, Częstochowa.
 
13.
Lundvall B., Johnson B. (1994), The Learning Economy. „Journal of Industry Studies”, t. I, London, s. 3-12.
 
14.
Olszewska J. (2000), Wizerunek jako narzędzie tworzenia przewagi strategicznej gminy. „Marketing i Rynek”, t. XI, Warszawa, s. 7-9.
 
15.
Piech K. (2004), Gospodarka oparta na wiedzy i jej rozwój w Polsce. „e-Mentor”, t. IV, Kraków, s. 11-12.
 
16.
Pisarek W. (2006), Wizerunek. W: W. Pisarek (red.) Słownik terminologii medialnej. Wydawnictwo Uniwersitas, Kraków, s. 228-230.
 
17.
Strojny M. (2001), Organizacja hipertekstowa a zarządzanie wiedzą. „Ekonomika i Organizacja Przedsiębiorstwa”, t. II, Warszawa, s. 13-14.
 
18.
Strojny M. (2000), Zarządzanie wiedzą. Ogólny zarys koncepcji. „Przegląd Organizacji”, t. II, Warszawa, s. 20-29.
 
19.
Guz K. (2012), Internetowe tabloidy, http://merkuriusz.id.uw.edu.pl... [20.03.2012].
 
20.
Pudelek.pl (2012), http://www.pudelek.pl/donosy/ [21.03.2012].
 
22.
Plotka (2012), http:/sjp.pwn.pl/lista.php?-co=plotka, [15.04.2012].
 
23.
Przywara B. (2012), Socjologia, www.wsiz.rzeszow.pl/kadra/.../(12700)%20SOCJOLOGIA_1.ppt, [27.12.2012].
 
24.
Stemplewska-Żakowicz K. (2012), Umysł dyskursywny: poszukiwania teoretyczne i perspektywy badań, http://nlp.ipipan.waw.pl/NLP-S..., [28.12.2012].
 
eISSN:2657-9332
Journals System - logo
Scroll to top