Artykuł przedstawia – w oparciu o socjologiczną teorię konfliktu – znaczenie, role i funkcje ruchów miejskich w procesie artykułowania i rozwiązywania problemów społecznych, które pojawiają się w mieście i dotyczą jego mieszkańców. Zastosowanie podejścia konfliktowego jest podwójnie uzasadnione. Po pierwsze miasto jest traktowane (za D. Harvey’em) jako obszar konfliktów i napięć, które mają podłoże ekonomiczne i klasowe. Po drugie ruchy miejskie są rozumiane (za A. Touraine’em) jako przejaw konfliktu społecznego, polegającego na podziale społeczeństwa na dwie opozycyjne wobec siebie grupy, poróżnione przez obiekt walki, nad którym próbują przejąć kontrolę. Cechą konstytutywną tego konfliktu jest to, że dotyczy on realnych (zorganizowanych) aktorów społecznych oraz jest ukierunkowany na artykulację i realizację interesów zbiorowości miejskiej. Konflikt aktywizuje mieszkańców, jest formą partycypacji obywatelskiej, narzędziem zmiany i modernizacji, instrumentem przekształceń w obrębie struktury i kultury miejskiej.