Celem artykuł jest przybliżenie postaci Henryka Rowida i zaprezentowanie jego poglądów na osobowość wychowawcy. Obszerne fragmenty dotyczą zatem jego życiorysu i drogi zdobywania kwalifikacji nauczycielskich. Zaznaczone zostały również osiągnięcia tego wybitnego pedagoga dwudziestolecia międzywojennego na polu reformowania procesu kształcenia nauczycieli szkół powszechnych w Polsce. Na tym tle przedstawiono wkład Rowida w rozwój polskiej pedeutologii oraz podejmowane przez niego działania praktyczne mające na celu umożliwienie nauczycielom podnoszenia kwalifikacji zawodowych i rozwoju ich osobowości. Ponieważ wpływ Rowida zaznaczył się wyraźnie także w badaniach nad problematyką osobowości nauczyciela pedagogów i psychologów młodszej generacji, w artykule odwołano się również do literatury współczesnej, przywołując rozważania Z. Mysłakowskiego, M. Kreuza, S. Baleya.