Transformacja systemowa w Polsce miała wiele wymiarów. W kontekście polityki zaowocowała demokratyzacją, pluralizmem, wielością partii politycznych i względną otwartością rekrutacji politycznej. W dziedzinie gospodarki przekształcenia doprowadziły do likwidacji zasad centralnego starowania i poddania zachowań aktorów grze rynkowej. Skorelowane z nimi, ale także mające inne, autonomiczne źródła zmiany społeczne otworzyły polskie społeczeństwo na trendy światowe i europejskie. Pojawiały się zjawiska wcześniej w naszym społeczeństwie niespotykane, bądź też obecne marginalnie, rzesze ludzi musiały zmienić dotychczasowe strategie życiowe, aby móc funkcjonować w nowej rzeczywistości. Na styku płaszczyzn konstruujących sferę zainteresowań socjologii i ekonomii pojawiły się rozmaite kwestie, które wydają się interesujące i ważne nie tylko z punktu widzenia nauki, ale również praktyki życia społecznego. Kardynalną kwestią jest tu bezrobocie, wykluczenie społeczne a także dostosowywanie jednostek do realiów rynku pracy. Wynikałoby z tego zainteresowanie przekształceniami mającymi miejsce na rynku pracy, w kontekście zmian dotyczących poszczególnych profesji. Sam proces pracy odbywa się najczęściej w określonym otoczeniu społecznym, zjawiska współczesności póki co nie doprowadziły do pojawienia się na masową skalę zorientowanych zadaniowo diad, które czynności związane z pracą ludzką wykonują w separacji od innych jednostek. Dodatkowo zawody nie istnieją w próżni – adresatami ich wytworów są jednostki. W toku codziennego życia każdy z nas styka się z przedstawicielami rozmaitych profesji, wytwory materialne pracy ludzkiej towarzyszą nam na każdym kroku. Istotne zatem wydaje się to, w jaki sposób oceniamy przedstawicieli poszczególnych profesji, czy w świetle ich statusów uważamy, że odgrywają swe role tak jak powinni. Tym właśnie zagadnieniom poświęcone są nasze rozważania.