ARTYKUŁ PRZEGLĄDOWY
Wychowanie do pokoju jako ważna kategoria pedagogiki
Więcej
Ukryj
1
właściciel, wykładowca, Uczelnia Społeczno-Medyczna w Warszawie, Polska
2
właściciel/wykładowca, Uczelnia Społeczno-Medyczna w Warszawie, Polska
Data nadesłania: 17-05-2021
Data ostatniej rewizji: 21-07-2021
Data akceptacji: 22-07-2021
Data publikacji: 12-01-2022
Autor do korespondencji
Beata Mydłowska
właściciel, wykładowca, Uczelnia Społeczno-Medyczna w Warszawie, Kaleńska 3, 04-367, Warszawa, Polska
Rozprawy Społeczne/Social Dissertations 2021;15(3):61-74
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Streszczenie: Artykuł jest głosem w dyskusji nad istotą i rangą wychowawczych treści w edukacyjnych programach skłaniających dzieci i młodzież do kształtowania postaw przygotowujących do obywatelskiego życia, do pokojowego funkcjonowania w społeczeństwie. Materiał i metody: b.d. Wyniki: b.d. Wnioski: Wychowanie do pokoju ma głębokie powiązanie z rosnącymi tendencjami do globalizacji, w których kluczowymi pojęciami stały się migracje, różnica i pluralizm. W tym kontekście edukacja bazująca na wychowaniu dla pokoju, zwłaszcza ta o charakterze międzykulturowym, inspirująca do wzajemnych spotkań, wymiany doświadczeń i poglądów, może być konstruktywną odpowiedzią na niepokojące, niebezpieczne zjawiska, które charakteryzują współczesną rzeczywistość.
REFERENCJE (34)
1.
Babicki, Z. (2017). Idea wychowania do pokoju w programach pomocowych dzieciom w Afryce. Forum Pedagogiczne, 1, 211-226.
2.
Cudowska, A. (2007). Poczucie bezpieczeństwa personalnego w „pękniętej nowoczesności” XXI wieku. W: A. Cudowska, J. Kunikowski (red.), Czynić świat bardziej bezpiecznym, t. 1. Siedlce: Wydawnictwo Akademii Podlaskiej.
3.
Delors, J. (1998). Edukacja – jest w niej ukryty skarb. Raport dla UNESCO Międzynarodowej Komisji do Spraw Edukacji dla XXI wieku. Warszawa: Stowarzyszenie Oświatowców Polskich, UNESCO.
4.
Essinger H., Graf J. (1984). Interkulturelle Erziehung als Friedenserziehung. W: H. Essinger, A. Ucar (red.), Erziehung in der multikulturellen Gesellschaft. Versuche und Modelle zur Theorie und Praxis einer interkulturellen Erziehung. Baltmannsweiler.
5.
Gajdamowicz, H. (1997). Pedagogika pokoju – refleksje aksjologiczno-metodologiczne. W: E. Ponczek (red.). Biuletyn Centrum Badań nad Pokojem Uniwersytetu Łódzkiego. Łódź: Uniwersytet Łódzki.
6.
Habermas, J. (1993). Obywatelstwo a tożsamość narodowa. Rozważania nad przyszłością Europy. Warszawa: Wydawnictwo IFiS PAN.
7.
Katzenstein P. J. (red.). (1996), The Culture of National Security: Norms and Identity in World Politics. New York: Columbia University Press.
8.
Kawula, S. (1988). Wychowanie dla pokoju w warunkach pokoju. W: S. Kawula. Wychowanie patriotyczne wychowaniem dla pokoju. Olsztyn: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Olsztynie.
9.
Kemp, G. (2004). The Concept of Peaceful Societies. W: G. Kemp, D. P. Fry (red.), Keeping the Peace. Conflict Resolution and Peaceful Societies Around the World, Routledge. New York–London.
10.
Kukułka, J. (2000). Zaspokajanie potrzeb i rozwiązywanie konfliktów w stosunkach międzynarodowych. W: E. Haliżak, R. Kuźniar (red.) Stosunki międzynarodowe – geneza, struktura, dynamika. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.
11.
Leek, J. (2014). Pomiędzy porozumieniem a zrozumieniem. Wyzwania edukacji na rzecz pokoju. Studia Dydaktyczne, 26, 247-257.
12.
Lewis, C. (1975). Społeczne funkcje konfliktu. W: J. Szacki (red.). Elementy teorii socjologicznych. Warszawa: PWN.
13.
Nicklas H., Ostermann Ä. (1993). Friedensfähigkeit. Aspekte der bisherigen friedenspädagogischen Diskussion und Perspektiven für die Zukunft. W: J. Galtung (red.), Gewalt im Alltag und in der Weltpolitik. Agenda-Verlag, Münster.
14.
Olbrych, K. (2000). Prawda, dobro i piękno w wychowaniu człowieka jako osoby. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
15.
Pieczywok, A. (2012). Bezpieczeństwo jako wartość edukacyjna i badawcza. W: A. Pieczywok (red.). Edukacja dla bezpieczeństwa wobec zagrożeń i wyzwań współczesności. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Obrony Narodowej.
16.
Piejka A. (2015). Kształtowanie kultury pokoju w ludziach – perspektywa globalna. Pedagogika Społeczna,1(55), 115-128.
17.
Półturzycki, J. (2003). Pokój jako naczelna wartość w aksjologii edukacyjnej. W: Pokój – dialog – edukacja, materiały z sympozjum naukowego w Płocku. Płock: Wydawnictwo Novum, 155-168.
18.
Rosa, R. (2007). Filozofia i edukacja do bezpieczeństwa. Siedlce: Akademia Podlaska.
19.
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej (Rozporządzenie, 2017) z dnia 14 lutego 2017 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz podstawy programowej kształcenia ogólnego dla szkoły podstawowej, w tym dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym, kształcenia ogólnego dla branżowej szkoły I stopnia, kształcenia ogólnego dla szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy oraz kształcenia ogólnego dla szkoły policealnej (Dz.U. 2017 poz. 356).
20.
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej (Rozporządzenie, 2018) z dnia 30 stycznia 2018 r. w sprawie podstawy programowej kształcenia ogólnego dla liceum ogólnokształcącego, technikum oraz branżowej szkoły II stopnia (Dz.U. 2018 poz. 467).
21.
Skrabacz, A. (2007). Bezpieczeństwo, obrona narodowa i obronność. W: K. Jałoszyński, B. Wiśniewski, T. Wojtuszek (red.), Współczesne postrzeganie bezpieczeństwa. Bielsko-Biała: Wyższa Szkoła Administracji.
22.
Stefanowicz, J. (1984). Bezpieczeństwo współczesnych państw. Warszawa: PAX.
23.
Strategia Bezpieczeństwa Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej. (2014). Warszawa: Biuro Bezpieczeństwa Narodowego.
24.
Suchodolski, B. (1997). Problematyka celów wychowania w skali świata. W: I. Wojnar (red.), Bliskie i dalekie cele wychowania. Warszawa: PWN.
25.
Trabalzini, P. (2009). Domy dziecięce – wolność i pokój jako środek i cel wychowania. W: B. Surma (red.), Pedagogika Montessori w Polsce i na świecie. Łódź-Kraków: Wydawnictwo Palatum.
26.
Uniewska, A. (2003). „Gen pokoju” – czyli propozycja współczesnego wychowania do pokoju. W: J. Wilk (red). Społeczna troska o dziecko w XX wieku. Lublin: Wydawnictwo KUL.
27.
Wesołowska, E.A. (1988). Wychowanie patriotyczne w szkole. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
28.
Wesołowska, E.A. (1989a). Humanistyczne i pedagogiczne problemy wychowania dla pokoju. Zeszyty Metodyczne TWP, 1.
29.
Wesołowska, E.A. (1989b). Wychowanie dla pokoju w pracy szkoły. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
30.
Wesołowska, E.A. (1995). Edukacja obywatelska, międzynarodowa i pacyfistyczna w szkole. W: Półturzycki J. (red.), Edukacja systematyczna w szkole podstawowej. Ekspertyzy i raporty, Warszawa.
31.
Wesołowska, E.A. (1999). Wychowanie dla pokoju a praktyka pedagogiczna. Rocznik Andragogiczny, 41- 48.
32.
Wesołowska, E.A. (2003). Współczesna pedagogika pokoju. W: I. Mroczkowski, E.A. Wesołowska (red.), Pokój – dialog – edukacja, materiały z sympozjum naukowego w Płocku. Płock.
33.
Włodarczyk, E. (2017). Zarządzanie partycypacyjne bezpieczeństwem w szkole. Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Securitate et Educatione Civili, 7 (250), 2 77-295, D OI 10.24917/20820917.7.18.
34.
Wojnar, I. (2000). Kształtowanie kultury pokoju – zobowiązaniem edukacyjnym na XXI wiek. W: I. Wojnar (red.), Etos edukacji w XXI wieku: zbiór studiów. Warszawa: Wydawnictwo Elipsa.