W praktyce uprawiania sportu zdarzają się sytuacje, które mogą wywołać nieakceptowane zachowania (grubiaństwo, egoizm, próżność i inne). Obserwacje badawcze pracy trenerów wskazują, iż w procesie treningowym nie poświęca się należytej uwagi planowemu i systematycznemu wychowaniu sportowców. W działaniach proϐilaktycznych w zwalczaniu negatywnych zachowań w sporcie powinno się stosować przede wszystkim duchowo-moralne wychowanie, którego jednym z ważniejszych celów jest pielęgnowanie pozytywnych relacji interpersonalnych. Ponadto, ważnym środkiem wychowawczym jest dokonanie analizy sytuacji pedagogicznych, które mogą być oparte na uniwersalnym przesłaniu wielu utworów literackich. Umiejętność zastosowania w wychowaniu sportowym dydaktycznych funkcji przypowieści może wpłynąć na osiągnięcie większej efektywności w procesach edukacyjno-wychowawczych i treningowych, wypracowanie odporności na niestandardowe sytuacje wychowawcze (często konϐliktowe), które są tak charakterystyczne dla aktywności sportowej i związanych z nią ciągłych przeciążeń i stresów.