W okresie międzywojennym Biała Podlaska była miastem garnizonowym, w którym stacjonował 34 pułk piechoty oraz 9 pułk artylerii lekkiej. Obecność wojska powodowała, iż wytworzyły się tu specyficzne relacje, na bazie których kształtowały się trwałe i silne związki wojska z miejscowym społeczeństwem, zwłaszcza zaś na płaszczyźnie politycznej, ekonomicznej i społeczno-kulturalnej w bardzo szerokim tego słowa znaczeniu. Wojsko stanowiło także ważną drogę kariery dla młodzieży regionu – bardzo często dopiero podczas służby młodzi żołnierze mogli poszerzyć swoje wiadomości o Polsce i świecie, zapoznać się z osiągnięciami cywilizacyjnymi, takimi jak np. radio, kino, czy wreszcie zdobyć zawód. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie niezmiernie ważnej działalności oświatowej wśród żołnierzy, omówienie działalności Polskiego Białego Krzyża, nauczania przedpoborowych, i walki z analfabetyzmem wśród żołnierzy oraz różnego rodzajów kursów specjalistycznych organizowanych w garnizonie. Działalność ta odgrywała ogromną rolę w wychowaniu rodzącego się wojska niepodległej Polski.