PL EN
ARTYKUŁ ORYGINALNY
PERSPEKTYWY KSZTAŁCENIA NAUCZYCIELI EDUKACJI DLA BEZPIECZEŃSTWA
 
 
Więcej
Ukryj
1
Ministerstwo Obrony Narodowej - Biuro ds. Proobronnych Akademia Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie, Filia w Białej Podlaskiej
 
 
Data publikacji: 23-07-2019
 
 
Autor do korespondencji
Andrzej Tomczak   

Andrzej Tomczak, Akademia Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie, Filia w Białej Podlaskiej, Akademicka 2, 21-500 Biała Podlaska, e-mail: atomczak33@wp.pl, tel: 83 342-87-00
 
 
Rozprawy Społeczne/Social Dissertations 2015;9(2):65-70
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Edukacja dla bezpieczeństwa to przygotowanie społeczeństwa do przeciwdziałania wszelkim zagrożeniom bezpieczeństwa. Pełni ona ważną rolę w przygotowaniu do powszechnej obrony. Dlatego też oczekuje się, aby programy nauczania były adekwatne do współczesnych wyzwań i zagrożeń dla bezpieczeństwa oraz aby nauczyciele edukacji dla bezpieczeństwa byli właściwie przygotowani do realizacji treści programowych. Obecnie w Polsce nauczycieli edukacji dla bezpieczeństwa kształci się na trzy semestralnych studiach podyplomowych. Uczestnikami tych zajęć są nauczyciele różnych przedmiotów, często całkowicie nie związanych z problematyką bezpieczeństwa. W pracy przedstawiono program kształcenia studentów Akademii Wychowania Fizycznego specjalności wychowanie fizyczne w służbach mundurowych jako alternatywną formułę kształcenia nauczycieli wychowania fizycznego i edukacji dla bezpieczeństwa.
 
REFERENCJE (14)
1.
Bohm T. (1995), Z dziejów naczelnych władz wojskowych II Rzeczypospolitej. Organizacja i kompetencje Ministerstwa Spraw Wojskowych w latach 1918-1939, Warszawa.
 
2.
Edukacja, Jest w niej ukryty skarb (1998), Raport dla UNESCO Międzynarodowej Komisji do spraw Edukacji dla XXI wieku pod przewodnictwem Jacques’a Delorsa, Warszawa.
 
3.
Modelowy system edukacji obronnej społeczeństwa RP (1998), Praca zbiorowa pod red. R. Stępnia, Warszawa.
 
4.
Pieczywok A. (2012), Edukacja dla bezpieczeństwa wobec zagrożeń i wyzwań współczesności. AON, Warszawa.
 
5.
Program studiów wychowania ϔizycznego II stopnia – specjalność WF w służbach mundurowych (2010), AWF WWFiS Biała Podlaska.
 
6.
Różański P., Tomczak A. (2013), Czynniki warunkujące udział w wybranych szkoleniach ekstremalnych przygotowujących do służb mundurowych. W: A. Kaiser, M. Mrozkowiak (red.) Zdrowotne i psychospołeczne aspekty służb mundurowych. Seria Monograϐie 5. PTNKF, s. 275-289.
 
7.
Rudnicki B. (1998), Edukacja dla bezpieczeństwa i jej interpretacja. W: R. Stępień (red.) Edukacja dla bezpieczeństwa. Warszawa.
 
8.
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 28 sierpnia 2009 r. w sprawie sposobu realizacji edukacji dla bezpieczeństwa (Dz. U z 2009 r., Nr 139, poz. 1131).
 
9.
Rozporządzenie Ministra edukacji Narodowej z dnia 27 sierpnia 2012 roku w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół (Dz. U. z 2012 r. poz. 977).
 
10.
Strategia Bezpieczeństwa Narodowego RP (2007), Warszawa.
 
11.
Tomczak A. (2013), Impact of 3–day survival training of special operations unit soldiers on selected coordination motor skills. Arch Budo, 9(3), s. 167-171.
 
12.
Tomczak A. (2014), Przygotowanie studentów akademii wychowania ϔizycznego do służby w grupach dyspozycyjnych. W: P. Bogdalski, D. Bukowiecka, R. Częścik, B. Zdrodowski. Grupy dyspozycyjne społeczeństwa w świetle potrzeb bezpieczeństwa państwa. Szczytno, tom. 1 (Teoretyczne aspekty przygotowania i funkcjonowania grup dyspozycyjnych państwa), s. 275-286.
 
13.
Tomczak A., Różański P. (2012), Związki edukacji fizycznej z edukacją dla bezpieczeństwa. BELLONA – wojskowy kwartalnik naukowy, nr 4, s. 169-177.
 
14.
Ustawa o powszechnym obowiązku obrony RP z dnia 22 maja 2009 roku o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz ustawy o kulturze ϔizycznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 97, poz. 801).
 
eISSN:2657-9332
Journals System - logo
Scroll to top