PL EN
ARTYKUŁ ORYGINALNY
ZABURZENIA MOWY A TRUDNOŚCI W CZYTANIU I PISANIU
 
 
Więcej
Ukryj
1
Państwowa Szkoła Wyższa im. Papieża Jana Pawła II w Białej Podlaskiej
 
 
Data publikacji: 19-07-2019
 
 
Autor do korespondencji
Beata Wołosiuk   

Beata Wołosiuk, Państwowa Szkoła Wyższa im. Papieża Jana Pawła II w Białej Podlaskiej, ul. Sidorska 102, 21-500 Biała Podlaska, e-mail: beata@wolosiuk.com, tel.: 83 344 99 00
 
 
Rozprawy Społeczne/Social Dissertations 2018;12(4):56-64
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Wstęp: Mowa, która jest dźwiękowym porozumiewaniem się ludzi, pełni ważną rolę w życiu człowieka. Prawidłowy rozwój mowy jest bardzo ważnym elementem dojrzałości szkolnej dziecka. Zaburzenia mowy mogą być przyczyną m.in. trudności w czytaniu i pisaniu. W części teoretycznej zostanie omówiony wpływ zaburzeń mowy (głównie dyslalii) na specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu. W związku z tym zostanie przedstawione zagadnienie dotyczące rozwoju mowy i najczęściej występujących wad mowy. Zaprezentowany również zostanie problem dotyczący specyficznych trudności w uczeniu się. Materiał i metody: Badania dla potrzeb niniejszej publikacji realizowano we wrześniu 2018 wśród 62 uczniów klas I-III wybranych szkół podstawowych powiatu bialskiego, u których stwierdzono zaburzenia artykulacyjne. Celem badań była analiza komunikacji werbalnej dzieci w kontekście trudności w czytaniu i pisaniu. Podstawowym narzędziem wykorzystanym w badaniu była część kwestionariusza obrazkowego, skonstruowanego przez G. Demel. Wyniki: Analiza zebranych wyników badań empirycznych pozwala stwierdzić, że wśród dzieci mających zdiagnozowane zaburzenia artykulacyjne, występują specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu. Wnioski: Zaburzenia artykulacyjne wpływają na trudności w czytaniu i pisaniu.
 
REFERENCJE (26)
1.
Cieszyńska, J. (2001). Nauka czytania krok po kroku: jak przeciwdziałać dysleksji. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej.
 
2.
Cieszyńska-Rożek, J. (2013). Metoda krakowska wobec zaburzeń rozwoju dzieci. Z perspektywy fenomenologii, neurobiologii i językoznawstwa. Kraków: Wydawnictwo Omega Stage System.
 
3.
Czelakowska, D.J. (2005). Stymulacja kreatywności językowej dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej.
 
4.
Dołęga, Z. (2003). Promowanie rozwoju mowy w okresie dzieciństwa – prawidłowości rozwoju, diagnozowanie i profilaktyka. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
 
5.
Dyer, L. (2006). Mowa dziecka. Warszawa: Wydawnictwo K. E. Liber.
 
6.
Ennemoser, M., Schneider, W. (2007). Relations of television viewing and reading: Findings from a 4-year longitudinal study. Journal of Educational Psychology, 99(2), 349-368. https://doi.org/10.1037/0022-0....
 
7.
Grabias, S. (1994). Logopedyczna klasyfikacja zaburzeń mowy. Audiofonologia, 6, 7-22.
 
8.
Grabias, S. (1996). Typologia zaburzeń mowy. Narastanie refleksji logopedycznej. Logopedia, 23, 87–88.
 
9.
Haliliday, M.A.C. (1975). Learning how to mean: Explorations in the development of language. New York: E. Arnold Ed.
 
10.
Jastrzębowska, G. (2003). Dyslalia. W: T. Gałkowski, G. Jastrzębowska (red.), Logopedia. Pytania i odpowiedzi, t. II (s. 144-149). Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego.
 
11.
Jastrzębowska, G. (2003). Opóźnienia rozwoju mowy – przejawy nieprawidłowości rozwojowych. W: T. Gałkowski, G. Jastrzębowska (red.), Logopedia. Pytania i odpowiedzi, t. II (s. 37-68). Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego.
 
12.
Kaczmarek, L. (1988). Nasze dziecko uczy się mowy. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie.
 
13.
Kielar-Turska, M. (2003). Rozwój mowy. W: T. Pilch (red.), Encyklopedia pedagogiczna XXI wieku (s. 495-509), T. V. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”.
 
14.
Krasowicz-Kupis, G. (2008). Psychologia dysleksji. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
 
15.
Rodak, H. (1992). Terapia dziecka z wadą wymowy. Warszawa: Wydawnictwo Polskiej Fundacji Zaburzeń Mowy.
 
16.
Sadowski, B. (2005). Budowa i czynność układu nerwowego z uwzględnieniem mechanizmów sterujących mową. W: T. Gałkowski, E. Szeląg, G. Jastrzębowska (red.), Podstawy neurologopedii (s. 43-97). Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego.
 
17.
Sawa, B. (1992). Uwarunkowania i konsekwencje psychologiczne zaburzeń mowy u dzieci. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego.
 
18.
Skorek, E.M. (2000). Dzieci z zaburzeniami mowy wśród rówieśników w klasie szkolnej. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
 
19.
Small, G., Vorgan, G. (2011). iMózg. Jak przetrwać technologiczną przemianę współczesnej umysłowości. Poznań: Wydawnictwo Vesper.
 
20.
Spitzer, M. (2013). Cyfrowa demencja. Słupsk: Wydawnictwo Dobra Literatura.
 
21.
Styczek, I. (1979). Logopedia. Warszawa: PWN.
 
22.
Tarkowski, Z. (2003). Jąkanie. Giełkot. W: T. Gałkowski, G. Jastrzębowska (red.), Logopedia. Pytania i odpowiedzi, t. II (s. 176-190). Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego.
 
23.
Wołosiuk, B. (2012). Diagnoza i wspomaganie rozwoju mowy dzieci sześcioletnich. W: Z. Palak, D. Chimicz, A. Pawlak (red.), Wielość obszarów we współczesnej pedagogice specjalnej (s. 497-506). Lublin: Wydawnictwo UMCS.
 
24.
Zarębina, M. (1994). Język polski w rozwoju jednostki. Analiza tekstów dzieci do wieku szkolnego. Rozwój semantyczny języka dziecka. Dyskusja nad teorią Chomskiego. Gdańsk: Glottispol Gdańsk.
 
25.
Zimbardo, P.G. (1999). Psychologia i życie. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
 
26.
Zimmerman, F.J., Christakis, D.A., Meltzoff, A.N. (2007). Associations between media viewing and language development in children under age 2 years. The Journal of Pediatrics, 151(4), 364-368. https://doi.org/10.1016/j.jped....
 
eISSN:2657-9332
Journals System - logo
Scroll to top