PL EN
ROLA NAUCZYCIELA W ROZWOJU MOWY DZIECKA
 
 
Więcej
Ukryj
1
Państwowa Szkoła Wyższa im. Papieża Jana Pawła II w Białej Podlaskiej
 
 
Data publikacji: 24-07-2019
 
 
Autor do korespondencji
Beata Wołosiuk   

Beata Wołosiuk, Państwowa Szkoła Wyższa im. Papieża Jana Pawła II, ul. Sidorska 95/97, 21-500 Biała Podlaska e-mail: beata@wolosiuk.com, tel. (83) 344-99-11
 
 
Rozprawy Społeczne/Social Dissertations 2014;8(3):14-19
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Mowa odgrywa bardzo ważną rolę w życiu każdego człowieka. Obok funkcji komunikacyjnej ma istotne znaczenie w rozwoju poznawczym i społecznym. Nauczyciel obok rodziców pełni istotną rolę w procesie kształtowania się komunikacji werbalnej. Nauczyciel musi być przede wszystkim wzorem poprawnej mowy. W prezentowanym artykule omówiono cechy jakimi powinien odznaczać się język nauczycieli. Przedstawiono warunki prawidłowej emisji głosu oraz zasady higieny głosu. W dalszej części omówiono najczęściej występujące zaburzenia mowy i ich konsekwencje. Zwrócono uwagę, że wady wymowy mogą być przyczyną trudności szkolnych, najczęściej przejawiających się problemami z czytaniem i pisaniem. Następnie przedstawiono zadania nauczyciela względem dziecka z zaburzoną mową z uwzględnieniem działań profilaktycznych.
REFERENCJE (19)
1.
Borkowska A., Tarkowski Z. (1990), Kompetencja językowa i komunikacyjna dzieci z trudnościami w czytaniu i pisaniu. W: B. Adamczyk, Z. Tarkowski (red.), Współczesne trendy w logopedii. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin, s. 35-42.
 
2.
Byrne R. (1989), Pomówmy o zacinaniu. Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa.
 
3.
Grabias S. (1994), Logopedyczna klasyϔikacja zaburzeń mowy, „Audiofonologia”. nr 6, s. 7-22.
 
4.
Grabias S. (1996), Typologia zaburzeń mowy. Narastanie refleksji logopedycznej. „Logopedia” 1996, nr 23, s.87 –88.
 
5.
Jastrzębowska G. (2003), Dyslalia. W: T. Gałkowski, G. Jastrzębowska (red.), Logopedia. Pytania i odpowiedzi. T. II, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole , s.143-175.
 
6.
Kulas H. (1990), Sytuacja szkolna dzieci jąkających się. „Psychologia Wychowawcza”, 5, s. 331-343.
 
7.
Maniecka-Aleksandrowicz B., A. Domeracka-Kołodziej A. (2006), Medyczne aspekty emisji głosu nauczycieli. W: M. Przybysz-Piwko (red.), Emisja głosu nauczyciela. Wybrane zagadnienia. Centralny Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli, Warszawa, s. 7-22.
 
8.
Minczakiewicz E. (1993)., Zaburzenia mowy i ich odbicie w piśmie uczniów młodszych klas szkoły specjalnej dla lekko upośledzonych umysłowo. „Logopedia”, 20, s. 113-119.
 
9.
Przybysz-Piwko M. (2005), Trudności w pisaniu u dzieci z nieukończonym i zaburzonym rozwojem mowy w świetle analizy lingwistycznej. Wnioski dla praktyki logopedycznej i pedagogicznej. W: M. Młynarska, T. Smerek (red.), Logopedia. Teoria i praktyka. Agencja Wydawnicza a linea, Wrocław, s. 258-269.
 
10.
Rodak H. (1992), Terapia dziecka z wadą wymowy. Wydawnictwo Polskiej Fundacji Zaburzeń Mowy, Warszawa.
 
11.
Sachajska E. (1987), Uczymy poprawnej wymowy. Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa.
 
12.
Sawa B. (1990), Dzieci z zaburzeniami mowy. Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa.
 
13.
Sawa B. (1992), Uwarunkowania i konsekwencje psychologiczne zaburzeń mowy u dzieci. Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa.
 
14.
Skorek E. M. (2001), Oblicza wad wymowy. Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa.
 
15.
Słodowik–Rycaj E. (2000), O mowie dziecka. Jak zapobiegać powstawaniu nieprawidłowości w jej rozwoju. Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa.
 
16.
Styczek I. (1979), Logopedia, PWN, Warszawa.
 
17.
Walencik-Topiłko A. (2009), Głos jako narzędzie Wydawnictwo Harmonia, Gdańsk.
 
18.
Węgierska K. (2007), Profilaktyka logopedyczna w edukacji przedszkolnej. „Wychowanie na co dzień”, nr 6, s. 8-11.
 
19.
Wójtowiczowa J. (1997), O wychowaniu językowym. Warszawa.
 
eISSN:2657-9332
Journals System - logo
Scroll to top