PL EN
WYCHOWYWAĆ CZŁOWIEKA, TO BUDZIĆ W NIM NADZIEJĘ - AKTUALNOŚĆ PRZESŁANIA PEDAGOGICZNEGO JANA BOSKO
 
Więcej
Ukryj
1
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
 
 
Data publikacji: 24-07-2019
 
 
Autor do korespondencji
Stanisław Chrobak   

Stanisław Chrobak, Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Wydział Nauk Pedagogicznych, ul. Wójcickiego 1/3, 01-938 Warszawa, e-mail: s.chrobak@uksw.edu.pl, tel. (22) 569-96-77
 
 
Rozprawy Społeczne/Social Dissertations 2014;8(3):7-13
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Człowiek jest podmiotem aktywnym i dynamicznym. Nadzieja, motywując i dynamizując podejmowane przez człowieka działania, przyczynia się do jego wszechstronnego i pełnego rozwoju. Brak nadziei natomiast często prowadzi do apatii, nudy, frustracji i rozpaczy. Do różnych definicji człowieka można zatem dodać jeszcze tę: „człowiek jest istotą, która ma nadzieję” lub „która żyje nadzieją”. W ten dynamiczny charakter życia człowieka wpisana jest nadzieja, która decyduje o trwałości działania i w dużym stopniu wpływa na sens życia. Ks. Bosko postulował, by wychowywać „uczciwych obywateli i dobrych chrześcijan” inicjując moralne, naukowe i obywatelskie wychowanie młodzieży. Podkreślał, że prawdziwy i trwały rozwój każdego człowieka ma źródło w jego własnym sercu, życiu i wolności. Tak rozumiane wychowanie, oferując młodemu człowiekowi podstawowe instrumenty do życia, usposabia jednocześnie do podmiotowego i odpowiedzialnego działania w każdej rzeczywistości.
 
REFERENCJE (27)
1.
Adamski F. (1993), Poza kryzysem tożsamości. W kierunku pedagogiki personalistycznej, W: Poza kryzysem tożsamości. W kierunku pedagogiki personalistycznej, red. F. Adamski, Wydawnictwo Naukowe PAT, Kraków, s. 9-16.
 
2.
Bauman T. (2004), Mistrzowie i szkoły myślenia w uniwersytecie, W: E. Rodziewicz, K. Rzedzicka, E. Zalewska (red.), Gdańskie rodowody pedagogiczne. Geneza, kontynuacje, inspiracje, przemieszczenia znaczeń wychowawczych, Gdańsk, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, s. 71-80.
 
3.
Bissoli C. (2001), Jan Paweł II o systemie wychowawczym księdza Bosko, tłum. K. Misiaszek, Wydawnictwo Salezjańskie, Warszawa.
 
4.
Bosko J. (1998), System prewencyjny w wychowaniu młodzieży, W: J. Wilk (red.), Współczesny wychowawca w stylu księdza Bosko, Poligraϐia Inspektoratu Towarzystwa Salezjańskiego, Lublin, s. 213-219.
 
5.
Bosko T. (2002), Złote myśli księdza Bosko, tłum. A. Lis, Wydawnictwo Salezjańskie, Warszawa.
 
6.
Braido P. (1999), Prevenire non reprimere. Il sistema educativo di don Bosco, LAS, Roma.
 
7.
Cian L. (1986), System zapobiegawczy św. Jana Bosko i charakterystyczne rysy jego stylu, tłum. M. Gabryel, Wydawnictwo Salezjańskie, Warszawa.
 
8.
Cian L. (1990), Wychowanie w duchu Księdza Bosko, tłum. I. Gutewicz, Wydawnictwo Salezjańskie, Warszawa.
 
9.
Doldi M. (2008), Niezawodna nadzieja, tłum. T. Żeleźnik, „Społeczeństwo”, nr 4-5, s. 519-529.
 
10.
Furmanek W. (1995), Człowiek – Człowieczeństwo – Wychowanie. (Wybrane problemy pedagogiki personalistycznej), Wydawnictwo Oświatowe FOSZE, Rzeszów.
 
11.
Gatti G. (1998), Tradycja wychowawcza ks. Bosko dzisiaj: konieczność wychowawcy, W: J. Wilk (red.), Współczesny wychowawca w stylu księdza Bosko, Poligraϐia Inspektoratu Towarzystwa Salezjańskiego, Lublin, s. 67-81.
 
12.
Jan Paweł II (1988), Iuvenum patris. List Ojca Świętego Jana Pawła II do księdza Egidio Vigano Przełożonego Generalnego Towarzystwa św. Franciszka Salezego w setną rocznicę śmierci św. Jana Bosko, Rzym.
 
13.
Jaworski M. (1992), Ontologiczne podstawy nadziei u G. Marcela, W: W. Słomka (red.), Nadzieja w postawie ludzkiej, Towarzystwo Naukowe KUL, Lublin, s. 69-77.
 
14.
Karkowska M. (2013) Literackie obrazy uczeń – mistrz w wychowaniu, W: S. Sztobryn, B. Śliwerski (red.), Idee pedagogiki ϔilozoϔicznej, Łódź, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, s. 139-147.
 
15.
Maritain J. (1993) Od ϔilozoϔii człowieka do ϔilozoϔii wychowania, tłum. A. Ziemnicki, W: F. Adamski (red.), Człowiek – Wychowanie – Kultura. Wybór tekstów, Wydawnictwo WAM, Kraków, s. 61-79.
 
16.
Nanni C. (1989), Il sistema preventivo e l’educazione dei giovani. LAS, Roma.
 
17.
Neyman E. (2005), Uczta skończona? O mistrzu i uczniu, „Kultura i Społeczeństwo”, t. 49, nr 3, s. 5-25.
 
18.
Nowak M. (2011), Laudacja, W: Ks. Pascual Chávez Villanueva SDB, generał Towarzystwa św. Franciszka Salezego: doktor honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, KUL, Lublin, s. 41-62.
 
19.
Olbrycht K. (2007), O roli przykładu, wzoru, autorytetu i mistrza w wychowaniu osobowym, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń.
 
20.
Szmid S. (1998) Pozwól gwizdać szpakom. wybór myśli i wskazań św Jana Bosko dla młodzieży i starszych. Wydawnictwo Salezjańskie. Warszawa.
 
21.
Smolińska-Theiss B., Theiss W. (2004) Asystencja i dialog pedagogiczny; W: K. Franczak (red.), Jestem wychowawcą. Model pracy z uczniem i klasą szkolną według systemu prewencyjnego Jana Bosko, Salezjański Instytut Wychowania Chrześcijańskiego, Warszawa, s. 43-53.
 
22.
Szymański M. S. (1992), Niemiecka pedagogika reformy 1890-1933, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa.
 
23.
Tischner J. (1996), Droga Sokratesa i perć Sabały. Uwagi o Filozofii wychowania, „Znak”, nr 11(498), s. 41-45.
 
24.
Tischner J. (1981), Etyka solidarności, Wydawnictwo Znak, Kraków.
 
25.
Tischner J. (1998), Spór o istnienie człowieka, Wydawnictwo Znak, Kraków.
 
26.
Vecchi J. E. (2001), Strażnicy marzeń z palcem na myszce. Wychowawcy w dobie informatyki, Wydawnictwo Salezjańskie, Warszawa.
 
27.
Weinschenk R. (1996), Podstawy pedagogiki Księdza Bosko, tłum. J. Jurczyński, Wydawnictwo Salezjańskie, Warszawa.
 
eISSN:2657-9332
Journals System - logo
Scroll to top