PL EN
TO BRING UP A HUMAN BEING MEANS TO DEVELOP HOPE WITHIN HIM - VALIDITY OF THE PEDAGOGICAL MESSAGE BY JAN BOSKO
 
More details
Hide details
1
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
 
 
Publication date: 2019-07-24
 
 
Corresponding author
Stanisław Chrobak   

Stanisław Chrobak, Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Wydział Nauk Pedagogicznych, ul. Wójcickiego 1/3, 01-938 Warszawa, e-mail: s.chrobak@uksw.edu.pl, tel. (22) 569-96-77
 
 
Rozprawy Społeczne/Social Dissertations 2014;8(3):7-13
 
KEYWORDS
ABSTRACT
Human being is an active and dynamic entity. Hope, through motivating and making activities undertaken by man more dynamic, has an impact on his varied and full development. Lack of hope quite often leads to apathy, boredome, frustration and despair. Various definitions of a human being also include the following one: ‘human being is a being who has hope” or „ who lives by the hope”. Hope exists within this dynamic nature of human life and it determines the durability of actions and largely impacts the meaning of life. Father Bosko postulated in favor of bringing up „fair citizens and good christians” by initiating moral, scientiϐic and civil bringing up of the youth. He indicated that a true and stable development of every man has its source in his or her own heart, life and freedom. Upbringing understood in this way by offering a young person basic tools for living, enables at the same time the subject and responsible actions in any reality.
REFERENCES (27)
1.
Adamski F. (1993), Poza kryzysem tożsamości. W kierunku pedagogiki personalistycznej, W: Poza kryzysem tożsamości. W kierunku pedagogiki personalistycznej, red. F. Adamski, Wydawnictwo Naukowe PAT, Kraków, s. 9-16.
 
2.
Bauman T. (2004), Mistrzowie i szkoły myślenia w uniwersytecie, W: E. Rodziewicz, K. Rzedzicka, E. Zalewska (red.), Gdańskie rodowody pedagogiczne. Geneza, kontynuacje, inspiracje, przemieszczenia znaczeń wychowawczych, Gdańsk, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, s. 71-80.
 
3.
Bissoli C. (2001), Jan Paweł II o systemie wychowawczym księdza Bosko, tłum. K. Misiaszek, Wydawnictwo Salezjańskie, Warszawa.
 
4.
Bosko J. (1998), System prewencyjny w wychowaniu młodzieży, W: J. Wilk (red.), Współczesny wychowawca w stylu księdza Bosko, Poligraϐia Inspektoratu Towarzystwa Salezjańskiego, Lublin, s. 213-219.
 
5.
Bosko T. (2002), Złote myśli księdza Bosko, tłum. A. Lis, Wydawnictwo Salezjańskie, Warszawa.
 
6.
Braido P. (1999), Prevenire non reprimere. Il sistema educativo di don Bosco, LAS, Roma.
 
7.
Cian L. (1986), System zapobiegawczy św. Jana Bosko i charakterystyczne rysy jego stylu, tłum. M. Gabryel, Wydawnictwo Salezjańskie, Warszawa.
 
8.
Cian L. (1990), Wychowanie w duchu Księdza Bosko, tłum. I. Gutewicz, Wydawnictwo Salezjańskie, Warszawa.
 
9.
Doldi M. (2008), Niezawodna nadzieja, tłum. T. Żeleźnik, „Społeczeństwo”, nr 4-5, s. 519-529.
 
10.
Furmanek W. (1995), Człowiek – Człowieczeństwo – Wychowanie. (Wybrane problemy pedagogiki personalistycznej), Wydawnictwo Oświatowe FOSZE, Rzeszów.
 
11.
Gatti G. (1998), Tradycja wychowawcza ks. Bosko dzisiaj: konieczność wychowawcy, W: J. Wilk (red.), Współczesny wychowawca w stylu księdza Bosko, Poligraϐia Inspektoratu Towarzystwa Salezjańskiego, Lublin, s. 67-81.
 
12.
Jan Paweł II (1988), Iuvenum patris. List Ojca Świętego Jana Pawła II do księdza Egidio Vigano Przełożonego Generalnego Towarzystwa św. Franciszka Salezego w setną rocznicę śmierci św. Jana Bosko, Rzym.
 
13.
Jaworski M. (1992), Ontologiczne podstawy nadziei u G. Marcela, W: W. Słomka (red.), Nadzieja w postawie ludzkiej, Towarzystwo Naukowe KUL, Lublin, s. 69-77.
 
14.
Karkowska M. (2013) Literackie obrazy uczeń – mistrz w wychowaniu, W: S. Sztobryn, B. Śliwerski (red.), Idee pedagogiki ϔilozoϔicznej, Łódź, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, s. 139-147.
 
15.
Maritain J. (1993) Od ϔilozoϔii człowieka do ϔilozoϔii wychowania, tłum. A. Ziemnicki, W: F. Adamski (red.), Człowiek – Wychowanie – Kultura. Wybór tekstów, Wydawnictwo WAM, Kraków, s. 61-79.
 
16.
Nanni C. (1989), Il sistema preventivo e l’educazione dei giovani. LAS, Roma.
 
17.
Neyman E. (2005), Uczta skończona? O mistrzu i uczniu, „Kultura i Społeczeństwo”, t. 49, nr 3, s. 5-25.
 
18.
Nowak M. (2011), Laudacja, W: Ks. Pascual Chávez Villanueva SDB, generał Towarzystwa św. Franciszka Salezego: doktor honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, KUL, Lublin, s. 41-62.
 
19.
Olbrycht K. (2007), O roli przykładu, wzoru, autorytetu i mistrza w wychowaniu osobowym, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń.
 
20.
Szmid S. (1998) Pozwól gwizdać szpakom. wybór myśli i wskazań św Jana Bosko dla młodzieży i starszych. Wydawnictwo Salezjańskie. Warszawa.
 
21.
Smolińska-Theiss B., Theiss W. (2004) Asystencja i dialog pedagogiczny; W: K. Franczak (red.), Jestem wychowawcą. Model pracy z uczniem i klasą szkolną według systemu prewencyjnego Jana Bosko, Salezjański Instytut Wychowania Chrześcijańskiego, Warszawa, s. 43-53.
 
22.
Szymański M. S. (1992), Niemiecka pedagogika reformy 1890-1933, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa.
 
23.
Tischner J. (1996), Droga Sokratesa i perć Sabały. Uwagi o Filozofii wychowania, „Znak”, nr 11(498), s. 41-45.
 
24.
Tischner J. (1981), Etyka solidarności, Wydawnictwo Znak, Kraków.
 
25.
Tischner J. (1998), Spór o istnienie człowieka, Wydawnictwo Znak, Kraków.
 
26.
Vecchi J. E. (2001), Strażnicy marzeń z palcem na myszce. Wychowawcy w dobie informatyki, Wydawnictwo Salezjańskie, Warszawa.
 
27.
Weinschenk R. (1996), Podstawy pedagogiki Księdza Bosko, tłum. J. Jurczyński, Wydawnictwo Salezjańskie, Warszawa.
 
eISSN:2657-9332
Journals System - logo
Scroll to top