ORIGINAL ARTICLE
SPEECH DISORDERS AND DIFFICULTIES WITH READING AND WRITING
More details
Hide details
1
Państwowa Szkoła Wyższa im. Papieża Jana Pawła II w Białej Podlaskiej
Publication date: 2019-07-19
Corresponding author
Beata Wołosiuk
Beata Wołosiuk, Państwowa Szkoła Wyższa im. Papieża Jana Pawła II w Białej Podlaskiej, ul. Sidorska 102, 21-500 Biała Podlaska, e-mail: beata@wolosiuk.com, tel.: 83 344 99 00
Rozprawy Społeczne/Social Dissertations 2018;12(4):56-64
KEYWORDS
ABSTRACT
Introduction: Speech, which is the sonic communication of people, plays an important role in
human life. The correct development of speech is a very important element of a child’s school
maturity. Speech disorders may be the cause of, among others, difficulties with reading and
writing. The theoretical part will discuss the impact of speech disorders (mainly dyslalia) on
specific difficulties with reading and writing. In relation to this, the issue of speech development
and the most frequently occurring speech disorders will also be presented. The problem of
specific difficulties with learning will also be presented. Material and Methods: Studies for the purposes of the present publication were conducted in
September 2018 among 62 students in grades 1-3 of selected primary schools of in the Biała
Podlaska district, in whom articulation disorders have been diagnosed. The aim of the research
was to analyse the verbal communication of children in the context of difficulties with reading
and writing. The basic tool used in the study was a part of the pictorial questionnaire created by
G. Demel. Results: The analysis of the collected results of empirical research allows to conclude that among
children diagnosed with articulatory disorders, there are specific difficulties with reading and
writing. Conclusions: Articulatory disorders have an influence on difficulties with reading and writing.
REFERENCES (26)
1.
Cieszyńska, J. (2001). Nauka czytania krok po kroku: jak przeciwdziałać dysleksji. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej.
2.
Cieszyńska-Rożek, J. (2013). Metoda krakowska wobec zaburzeń rozwoju dzieci. Z perspektywy fenomenologii, neurobiologii i językoznawstwa. Kraków: Wydawnictwo Omega Stage System.
3.
Czelakowska, D.J. (2005). Stymulacja kreatywności językowej dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej.
4.
Dołęga, Z. (2003). Promowanie rozwoju mowy w okresie dzieciństwa – prawidłowości rozwoju, diagnozowanie i profilaktyka. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
5.
Dyer, L. (2006). Mowa dziecka. Warszawa: Wydawnictwo K. E. Liber.
6.
Ennemoser, M., Schneider, W. (2007). Relations of television viewing and reading: Findings from a 4-year longitudinal study. Journal of Educational Psychology, 99(2), 349-368.
https://doi.org/10.1037/0022-0....
7.
Grabias, S. (1994). Logopedyczna klasyfikacja zaburzeń mowy. Audiofonologia, 6, 7-22.
8.
Grabias, S. (1996). Typologia zaburzeń mowy. Narastanie refleksji logopedycznej. Logopedia, 23, 87–88.
9.
Haliliday, M.A.C. (1975). Learning how to mean: Explorations in the development of language. New York: E. Arnold Ed.
10.
Jastrzębowska, G. (2003). Dyslalia. W: T. Gałkowski, G. Jastrzębowska (red.), Logopedia. Pytania i odpowiedzi, t. II (s. 144-149). Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego.
11.
Jastrzębowska, G. (2003). Opóźnienia rozwoju mowy – przejawy nieprawidłowości rozwojowych. W: T. Gałkowski, G. Jastrzębowska (red.), Logopedia. Pytania i odpowiedzi, t. II (s. 37-68). Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego.
12.
Kaczmarek, L. (1988). Nasze dziecko uczy się mowy. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie.
13.
Kielar-Turska, M. (2003). Rozwój mowy. W: T. Pilch (red.), Encyklopedia pedagogiczna XXI wieku (s. 495-509), T. V. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”.
14.
Krasowicz-Kupis, G. (2008). Psychologia dysleksji. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
15.
Rodak, H. (1992). Terapia dziecka z wadą wymowy. Warszawa: Wydawnictwo Polskiej Fundacji Zaburzeń Mowy.
16.
Sadowski, B. (2005). Budowa i czynność układu nerwowego z uwzględnieniem mechanizmów sterujących mową. W: T. Gałkowski, E. Szeląg, G. Jastrzębowska (red.), Podstawy neurologopedii (s. 43-97). Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego.
17.
Sawa, B. (1992). Uwarunkowania i konsekwencje psychologiczne zaburzeń mowy u dzieci. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego.
18.
Skorek, E.M. (2000). Dzieci z zaburzeniami mowy wśród rówieśników w klasie szkolnej. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
19.
Small, G., Vorgan, G. (2011). iMózg. Jak przetrwać technologiczną przemianę współczesnej umysłowości. Poznań: Wydawnictwo Vesper.
20.
Spitzer, M. (2013). Cyfrowa demencja. Słupsk: Wydawnictwo Dobra Literatura.
21.
Styczek, I. (1979). Logopedia. Warszawa: PWN.
22.
Tarkowski, Z. (2003). Jąkanie. Giełkot. W: T. Gałkowski, G. Jastrzębowska (red.), Logopedia. Pytania i odpowiedzi, t. II (s. 176-190). Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego.
23.
Wołosiuk, B. (2012). Diagnoza i wspomaganie rozwoju mowy dzieci sześcioletnich. W: Z. Palak, D. Chimicz, A. Pawlak (red.), Wielość obszarów we współczesnej pedagogice specjalnej (s. 497-506). Lublin: Wydawnictwo UMCS.
24.
Zarębina, M. (1994). Język polski w rozwoju jednostki. Analiza tekstów dzieci do wieku szkolnego. Rozwój semantyczny języka dziecka. Dyskusja nad teorią Chomskiego. Gdańsk: Glottispol Gdańsk.
25.
Zimbardo, P.G. (1999). Psychologia i życie. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
26.
Zimmerman, F.J., Christakis, D.A., Meltzoff, A.N. (2007). Associations between media viewing and language development in children under age 2 years. The Journal of Pediatrics, 151(4), 364-368.
https://doi.org/10.1016/j.jped....