PL EN
DIALOG WYCHOWAWCZY PROPOZYCJĄ DLA NAUCZYCIELA I UCZNIA NA WZAJEMNE POROZUMIENIE I WSPÓŁPRACĘ
 
Więcej
Ukryj
1
Publiczne Gimnazjum nr 3 im. Jana Kochanowskiego w Radomiu
 
 
Data publikacji: 24-07-2019
 
 
Autor do korespondencji
Wiesława Buczek   

Wiesława Buczek, Publiczne Gimnazjum nr 3 im. Jana Kochanowskiego, ul. Czarnoleska 10, 26-600 Radom, e-mail: wiesiabe@interia.pl, tel. (48) 331-84-46
 
 
Rozprawy Społeczne/Social Dissertations 2014;8(3):35-40
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Celem pracy było wskazanie na dialog wychowawczy według koncepcji pedagogiki personalno-egzystencjalnej księdza Janusza Tarnowskiego, który może być wykorzystany jako jedna z wielu metod nauczania i wychowania we współczesnej edukacji. Szkoła, jako instytucja oświatowo-wychowawcza zajmująca się kształceniem i wychowaniem, przyjmuje do realizacji swoich celów różne metody, aby zachęcić ucznia do jego rozwoju osobistego, umysłowego, emocjonalnego i fizycznego. Proces wychowania w nurcie pedagogiki dialogu jest pomocą uczniowi w rozwoju jego człowieczeństwa. Poszukiwanie i odkrywanie prawdy o człowieku, promowanie jego godności jako osoby i pomaganie mu w rozwoju człowieczeństwa, dziś zagrożonego przez różne teorie postmodernistyczne, laicyzację życia, relatywizm moralny czy zanegowanie wszelkich wartości, jawi się jako zadanie dla rodziców i wychowawców. To wspólne zadanie wychowawcze może być realizowane na drodze dialogu jako metody kształcenia, z pożytkiem dla praktyki pedagogicznej.
 
REFERENCJE (15)
1.
Buczek W. (2006), Dialog w wychowaniu, „Wychowawca” 2006 nr 10, s. 20.
 
2.
Buczek W. (2013), Czy współczesna szkoła wychowuje do dialogu, http://www.pedagogika-dialogu.....
 
3.
Francuz G. (1997), Zajęcia z etyki jako kształtowanie samoświadomości, W: Z. Sareła (red.), Etyka w szkole. Jak nauczać, Wydawnictwo Akademii Teologii Katolickiej, Warszawa, s. 114-120.
 
4.
Gadamer H.G., (1980), Niezdolność do rozmowy, „Znak”, nr 3 (309), (tłum. B. Baran) s. 369-376.
 
5.
Nowak M. (2000), Podstawy pedagogiki otwartej, Lublin, s. 443-445.
 
6.
Ostrowska K. (2005), Zachowania agresywne w szkole, Oϐicyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa, s. 14-15.
 
7.
Pomykało W. (1996), Encyklopedia Pedagogiczna, Fundacja Innowacja, Warszawa, s. 790.
 
8.
Rylke H., Klimowicz G. (1992), Szkoła dla ucznia. Jak uczyć życia z ludźmi, Warszawa, s. 96-98.
 
9.
Schaller K. (1977), Erziehung, W: Wörterbuch der Pädagogik, Bd. I, Freiburg, s. 248; zob. M. Nowak, Podstawy pedagogiki otwartej, Lublin s. 289.
 
10.
Sławiński S. (2006), Nauczyciel człowiekiem dialogu, Zielona Góra, s. 12-13.
 
11.
Śnieżyński M. (2008), Sztuka dialogu, teoretyczne założenia a szkolna i akademicka rzeczywistość, Wydawnictwo Naukowe akademii Pedagogicznej, Kraków, s. 13-20.
 
12.
Tarnowski J. Posłuchajcie uczniów, „Gość Niedzielny” nr 46 (2006) s. 20-21.
 
13.
Tarnowski J. (2003), Jak wychowywać? W ogniu pytań, Apostolicum, Ząbki, s. 174-175.
 
14.
Tarnowski J. (1993), Jak wychowywać?, Wydawnictwa Akademii Teologii Katolickiej, s. 79-80.
 
15.
Tarnowski J. (1977), Twórcze perspektywy dialogu wychowawczego, „Chrześcijanin w Świecie” nr 5 (53), s. 104-110.
 
eISSN:2657-9332
Journals System - logo
Scroll to top