INTERNET A UCZESTNICTWO POLAKÓW W KULTURZE
Więcej
Ukryj
1
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Data publikacji: 24-07-2019
Autor do korespondencji
Adam Byra
Adam Byra, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Al. Racławickie 14, 20-950 Lublin, e-mail: adam.byra@wp.pl
Rozprawy Społeczne/Social Dissertations 2013;7(2):154-174
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Współczesne media służące komunikowaniu przyczyniły się do powstania nowej formy spójności społecznej. Badacze uznali, że jest to nowa faza rozwoju społecznego – społeczeństwo sieciowe. Głównym medium generującym kontakty między ludźmi stał się Internet, który wyeliminował ograniczenia fizyczne i terytorialne, a dostęp do treści
kultury stał się bardziej egalitarny.
Charakterem kontaktów między użytkownikami Internetu zainteresowało się wielu autorów, którzy zajmują różne stanowiska, zarówno takie, które nie upatrują w tym medium zagrożenia dla bezpośrednich interakcji, jak i takie, które widzą
w nim przyczyny rozpadu społeczności opartych na bezpośrednich związkach.
Z ogólnopolskich badań społecznych wynika, że korzystanie z treści kultury on-line nie powoduje ograniczenia uczestnictwa w kulturze w innych formach, także w pozadomowych. Badania te pokazują, że Internet staje się kluczowym medium dostarczającym treści kultury i że za jego pośrednictwem partycypują w kulturze głównie młodzi mieszkańcy Polski.
REFERENCJE (21)
1.
Bauman Z. (2011), 44 listy ze świata płynnej nowoczesności, Wydawnictwo Literackie, Kraków, s. 118-120.
2.
Castells M. (2008), Społeczeństwo sieci, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, s. 22-23, 336, 364.
3.
Goban-Klas T. (2006), Cywilizacja medialna. Narodziny nowego społeczeństwa, w: Społeczeństwo informacyjne, Haber L.H., Niezgoda M. (red.), Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków, s. 47, 49.
4.
Jeran A. (2004), Internet jako narzędzie i przedmiot badań, „Kultura i Społeczeństwo”, nr 4, Warszawa, s. 179.
5.
Kłoskowska A. (1983), Socjologia kultury, PWN, Warszawa, s. 170, 322-328, 431.
6.
Kłoskowska A. (1972), Społeczne ramy kultury, PWN, Warszawa, s. 16.
7.
Mikułowski Pomorski J. (2006), Komunikacja wobec procesów fragmentaryzacji, w: Społeczeństwo informacyjne, Haber L.H., Niezgoda M. (red.), Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków, s. 100-101.
8.
Migaczewska E. (2006), Gazeta elektroniczna – substytut, uzupełnienie czy równorzędny partner prasy drukowanej, w: Społeczeństwo informacyjne, Haber L.H., Niezgoda M. (red.), Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków, s. 100-101.
9.
Partycki S. (2011), W poszukiwaniu świata powiązań sieciowych, w: Społeczeństwo sieci. Gospodarka sieciowa w Europie środkowej i wschodniej, t. I, Partycki S. (red.), Wydawnictwo KUL, Lublin, s. 62.
10.
Przywara B. (2006), Więzi społeczne w rzeczywistości wirtualnej, w: Społeczeństwo informacyjne, Haber L.H., Niezgoda M. (red.), Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków, s. 174-175.
11.
Siciński A. (1978), Styl życia. Przemiany we współczesnej Polsce, PWN, Warszawa, s. 14.
12.
Szpunar M. (2006), Społeczności wirtualne – realne kontakty w wirtualnym świecie, w: Społeczeństwo informacyjne, Haber L.H., Niezgoda M. (red.), Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków, s. 158-166.
13.
Tyszka A. (1972), Uczestnictwo w kulturze, PWN, Warszawa, s. 251.
19.
Szpunar M. (2005), Cyfrowy podział – nowa forma stratyfikacji społecznych, w: Era społeczeństwa informacyjnego. Wyzwania, szanse, zagrożenia, J. Kleban, W. Wieczerzycki (red.) Poznań,
http://www.magdalenaszpunar.co..., s. 98, (21 listopada 2013).