„Ruch - obok mowy - jest najpowszechniej i najwszechstronniej wykorzystywanym środkiem w kontakcie człowieka z otaczającym światem” (Osiński 2003, s. 9). Towarzyszy ludzkości od zarania dziejów i jest nieodzownym aspektem aktywności ruchowej człowieka, przejawiającej się we wszystkich czynnościach dnia codziennego. W dobie XXI wieku, z niepokojem obserwuje się malejący udział społeczeństwa w kulturze fizycznej, będący następstwem udogodnień cywilizacji. Stopniowa redukcja aktywności ruchowej człowieka, przyczynia się do obniżenia jego wydolności fizycznej, co w konsekwencji prowadzi do wystąpienia licznych chorób i dolegliwości. Szansą na przeciwdziałanie negatywnym skutkom tego procesu, jest troska o prawidłowy rozwój dzieci i młodzieży, co przejawia się między innymi w kształtowaniu pozytywnej postawy wobec ciała i chęci bycia zdrowym (postawa prozdrowotna), a także w przygotowaniu młodych ludzi do świadomego i aktywnego uczestnictwa w kulturze fizycznej. To odpowiedzialne zadanie, spoczywa głównie na rodzicach, którzy jako pierwsi wychowawcy mają możliwość wczesnego oddziaływania zdrowotnego na swoją pociechę już od momentu narodzin. Poprzez działanie przykładem osobistym powinni wdrażać do całożyciowej troski o zdrowie, sprawność fizyczną i psychiczną. Ważną rolę w procesie edukacji zdrowotnej odgrywają również nauczyciele wychowania fizycznego, którzy w swojej pracy dysponują bardzo cennym środkiem w postaci ćwiczeń ruchowych – ułatwiających adaptację organizmu do zmieniających się warunków środowiska oraz stanowiących szansę pełniejszego wykorzystania potencjału, z jakim dziecko przychodzi na świat (Osiński 2003). W prezentowanej pracy ukazano znaczenie roli opiekunów, jaką spełniają w szerzeniu promocji zdrowia wśród młodych ludzi, a tym samym całego społeczeństwa.