PL EN
ARTYKUŁ ORYGINALNY
TUTORING RODZINNY JAKO ELEMENT KULTURY SZKOŁY
 
Więcej
Ukryj
1
Uniwersytet Warszawski
 
 
Data publikacji: 19-07-2019
 
 
Autor do korespondencji
Monika Jakubowska   

Monika Jakubowska, Uniwersytet Warszawski, Wydział Pedagogiczny, Katedra Polityki Oświaty i Społecznych Badań nad Edukacją, Wydział Pedagogiczny, ul. Mokotowska 16/20, 00-561 Warszawa, e-mail: m.jakubowska@uw.edu.pl, tel.: 22 553 08 41
 
 
Rozprawy Społeczne/Social Dissertations 2018;12(3):29-37
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Wstęp: Celem pracy jest analiza tutoringu rodzinnego rozumianego jako element kultury szkoły. Wnioski pochodzą z trwającego ponad dwa lata badania kultury żeńskiej szkoły podstawowej, realizującej model edukacji spersonalizowanej. Materiał i metody: Analiza przypadku została oparta na badaniach jakościowych i uzupełniająco - metodach badań ilościowych. Pytania badawcze dotyczyły miejsca tutoringu w kulturze szkoły oraz jego percepcji i oceny z perspektywy uczennic, nauczycielek i rodziców. Wyniki: Percepcja i ocena tutoringu przez trzy badane grupy społeczności szkolnej jest w dużej mierze zgodna – różnice dotyczą przede wszystkim poziomu artefaktów. Wyniki określone dla poszczególnych aspektów kultury wykazują dużą spójność – elementy materialne są wynikiem założeń aksjologicznych i normatywnych placówki. Wnioski: Tutoring zajmuje istotne miejsce w badanej placówce, zarówno na poziomie założeń, procedur jak codziennej praktyki. Efektywność tutoringu zależy od jednostkowego zaangażowa- nia i świadomości, w mniejszym zaś stopniu od zastosowanych procedur.
REFERENCJE (25)
1.
Bakiera, L., Harwas-Napierała B. (2016). Wzory osobowe w rozwoju człowieka. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
 
2.
Budzyński, M. (2009). Tutoring szkolny - jak przez dialog rozwijać ucznia i motywować go do nauki. W: M. Budzyński, P. Czekierda, J. Traczyński, Z. Zalewski, A. Zembrzuski (red.), Tutoring w szkole. Między teorią a praktyką zmiany edukacyjnej (s. 30-33). Wrocław: Towarzystwo Edukacji Otwartej.
 
3.
Charmaz, K. (2001). Grounded Theory. W: R.M. Emerson (red.), Contemporary Field Research: Perspectives and Formulations (s. 335-352). Prospect Heights, IL: Waveland Press.
 
4.
Czayka-Chełmińska, K. (2016). Tutoring jako relacja. W: B. Kaczarowska (red.) Tutoring. W poszukiwaniu metody i kształcenia liderów (s. 44-48). Warszawa: Stowarzyszenie Szkoła Liderów, pobrane z: http://www.szkola-liderow.pl/w....
 
5.
Czekierda, P. (2015). Czym jest tutoring? W: P. Czekierda, B. Fingas, M. Szala (red.), Tutoring (s. 27-34). Warszawa: Oficyna Wolters Kluwer.
 
6.
Figas, B. (2015). Fundamenty i źródła tutoringu. W: P. Czekierda, B. Fingas, M. Szala (red.), Tutoring (s. 37-61). Warszawa: Oficyna Wolters Kluwer.
 
7.
Fijałkowski, A. (2009). Z dziejów myślenia o tutoringu. Kwartalnik Pedagogiczny, 2(212), 5-33.
 
8.
Geertz, C. (2005). Interpretacja kultur. Wybrane eseje. Kraków: Wyd. UJ.
 
9.
Gębska, M. (2013). Tutoring, mentoring, coaching. Komplementarność zindywidualizowanych form edukacji. W: J. Bałachowicz, A. Rowicka (red.), Nowoczesny wychowawca – tutor, mentor, coach (s. 24-36). Warszawa: Wyższa Szkoła Pedagogiczna im. Janusza Korczaka.
 
10.
Jakubowska, M. (2015a). Pamięć instytucjonalna - magazyn i element kultury szkoły. Kultura i Polityka, 18, 42-54.
 
11.
Jakubowska, M. (2015b). Wychowanie personalistyczne a podejście indywidualne. W: S. Kowal, M. Mądry-Kupiec (red.), Przygotowanie do wykonywania zawodu nauczyciela. W stronę edukacji spersonalizowanej (s. 59-70). Wydawnictwo internetowe e-bookowo.
 
12.
Jarymowicz, M. (1994). W stronę indywidualnej podmiotowości i zbliżeń z innymi: podmiotowe podstawy społecznych identyfikacji. W: M. Jarymowicz (red.), Poza egocentryczną perspektywą widzenia siebie i świata (s. 11-36). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PAN.
 
13.
Kłoskowska, A. (1983). Socjologia kultury. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
 
14.
Kostera, M. (2013). Antropologia organizacji. Metodologia badań terenowych. Warszawa: PWN.
 
15.
Lofland, J., Snow, D.A., Anderson, L., Lofland, L.H. (2009). Analiza układów społecznych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
 
16.
Pełczyński, Z. (2016). Tutoring wart zachodu. Z doświadczeń tutora oksfordzkiego. W: B. Kaczarowska (red.), Tutoring. W poszukiwaniu metody i kształcenia liderów (s. 31-35). Warszawa: Stowarzyszenie Szkoła Liderów; pobrane z: http://www.szkola-liderow.pl/w....
 
17.
King, A. (1997). ASK to THINK-TEL WHY: A model of transactive peer tutoring for scaffolding higher level complex learning. Educational Psychologist, 32(4), 221-235. https://doi.org/10.1207/s15326....
 
18.
Prosser, J. (1999). School Culture, London: Paul Chapman Publishing Ltd.
 
19.
Sapir, E. (1978). Kultura, język, osobowość. Wybrane eseje. Warszawa: PIW.
 
20.
Sitko, M. (2011). Tutoring szansą dla systemu edukacji. Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze, 1(4), 7-32.
 
21.
Shein, E. (1992). Organisational Culture and Leadership. San Francisco: Jossey-Bass.
 
22.
Sztompka, P. (2012). Socjologia: analiza społeczeństwa. Kraków: Wydawnictwo Znak.
 
23.
Szymala, K. (2011). Tutoring rodzinny. Teoretyczne założenia i praktyczne implikacje na przykładzie szkoły „Strumienie”. W: M. Skibińska (red.), Sukces w edukacji. Personalizacja nauczania, III Międzynarodowy Kongres Edukacji Zróżnicowanej (s. 217-227). Warszawa: Fundacja EASSE Polska.
 
24.
Znaniecki, F. (1992). Nauki o kulturze. Narodziny i rozwój. Warszawa: PWN.
 
25.
Zuchniewicz, P. (2015). Tutoring szkolny – personalizacja edukacji. W: P. Czekierda i in. (red), Tutoring (s. 115-122). Warszawa: Oficyna Wolters Kluwer.
 
eISSN:2657-9332
Journals System - logo
Scroll to top