Analizie statystycznej poddano dokumentację 4680 pacjentów Indywidualnej Praktyki Pielęgniarskiej wJarosławiu. Kryterium doboru był wiek ≥60 r.ż. oraz rozpoznana przez lekarza cukrzyca typu II. Materiał badawczy uzyskano za pomocą metody sondażu diagnostycznego z wykorzystaniem autorskiego kwestionariusza ankiety oraz analizy dokumentacji medycznej. Do badań zakwalifikowano 170 pacjentów. Weryfikacji różnic między zmiennymi dokonano przy użyciu testu niezależności x2 oraz testu Manna-Whitneya. Wśród badanych przeważały kobiety (61.1%), w przedziale wiekowym 71-80 lat (57.6%). Niezależnie od płci cukrzyca najczęściej była rozpoznawana u osób we wczesnej starości, w wieku 60-70 lat (62.9%). Największa część ankietowanych była leczona lekami doustnymi (59.4%), u większości obwód tali był zbyt duży (92.9%), podobnie jak wynik BMI (95.3%). U większości seniorów nie występowała hipoglikemia (83.0%) i hiperglikemia (77.6%). Natomiast stwierdzono liczne powikłania w postaci dyslipidemii (85.9%), podwyższonych wartości ciśnienia tętniczego (81.8%), makro- (90.0%) i mikroangiopatii (71.2%) oraz chorób oczu (25.9%). Większość osób chorujących na cukrzycę cierpi na nadwagę i otyłość oraz ma późne powikłania cukrzycy. Analiza częstotliwości zachorowań na cukrzycę i jej powikłań powinna pomóc w wyznaczeniu dalszych działań w kierunku rozpoznawania, zapobiegania i wczesnego wykrywania tego schorzenia, co pozwoli chorym zwiększyć szanse na dłuższe życie i podnieść jego jakość.