Pomimo obserwowanego wzrostu poziomu zdrowotnej świadomości aktywnego uczestnictwa w kulturze fizycznej, znaczna część społeczeństwa nadal nie dostrzega zależności między zdrowiem a aktywnością fizyczną. Tymczasem jest ona swoistą osią, wokół której budować można strategię zdrowego stylu życia pod warunkiem, że wysiłek podejmowany jest poniżej wartości krytycznej, ma charakter umiarkowany, jest dozowany systematycznie, a obciążenie wzrasta stopniowo. Celem doniesienia było poznanie wybranych aspektów uczestnictwa w aktywności fizycznej oraz wiedzy na jej temat wśród słuchaczy Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Białej Podlaskiej. Przebadano 100 osób w wieku od 50 do 85 lat. Aktywność fizyczna dostosowana do potrzeb i możliwości osób starszych jest najprostszym, naturalnym i skutecznym sposobem na utrzymanie do późnej starości samodzielności i sprawności funkcjonalnej. Potwierdzają to również wnioski: 1) Osoby starsze z UTW w Białej Podlaskiej swój wolny czas najchętniej spędzają aktywnie. Na zajęcia z aktywności ruchowej co drugi ankietowany przeznacza tygodniowo od 2 do 4 godzin. 2) Głównym motywem uczestnictwa badanych w szeroko pojętej kulturze fizycznej jest chęć poprawienia stanu zdrowia fizycznego. 3) Zdaniem respondentów aktywność fizyczna podejmowana przez osoby w starszym wieku zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia nadciśnienia tętniczego i miażdżycy, nadwagi i otyłości oraz cukrzycy. Do najbardziej wskazanych rodzajów ćwiczeń w starszym wieku badani zaliczyli wytrzymałościowe i siłowo-wytrzymałościowe. 4) Badani nie dostrzegają zewnętrznych barier utrudniających im podejmowanie aktywności fizycznej, co trzeci za przeszkodę uważa własną, słabą kondycję fizyczną.